22 krasavika ŭ Histaryčnaj majsterni (vuł.Suchaja, 25) prajšła prezientacyja knihi prafiesara Zachara Šybieki «Haradskaja cyvilizacyja: Biełaruś i śviet».
Na prezientacyi prysutničali ŭ asnoŭnym studenty.
Pa słovach aŭtara, takuju knihu možna napisać tolki ŭ stałym uzroście i jana źjaŭlajecca padsumavańniem jahonaha žyćciovaha vopytu, padsumavańniem tvorčaj dziejnaści.
«Spačatku ja pačaŭ vyvučać Minsk kanca XIX — pačatku XX stahodździa; druhim etapam była bolš maštabnaja, bolš šyrokaja prablema — heta harady Biełarusi ŭ druhoj pałovie XIX stahodździa; i narešcie treci etap — taki historyka-fiłasofski padychod — haradskaja cyvilizacyja: Biełaruś i śviet.»
Ale hetym svojeasablivym padsumavańniem nie zakončany tvorčyja zadumy, u płany prafiesara ŭvachodzić napisać prynamsi jašče adnu knižku pra harady, pracoŭnaja nazva jakoj — «Biełaruskija mary pra Vilniu».
Napisańnie knihi «Haradskaja cyvilizacyja: Biełaruś i śviet» było vyklikana tym, što ŭ sučasnym śviecie harady vyznačajuć ciapierašniaje žyćcio ludziej i vyznačajuć ich budučyniu, a moža navat i pazbaŭlajuć ludziej hetaj budučyni.
«Kniha vyklikana majoj asabistaj nieluboŭju da horadu. Zvyčajna niejkija novyja tvory, knihi naradžajucca ŭ vyniku lubvi - lubvi da spravy, lubvi da žančyny. A voś heta kniha naradziłasia i stała vynikam majoj nielubvi da horadu. Čamu ja nie lublu horad? Čym bolš ja vyvučaju horad, tym bolš jon stanovicca dla mianie strašnym i niekamfortnym. Jon pažyraje maju rodnuju viosku. Rost horadu aznačaje śmierć vioski.»
Padčas imprezy adbyłasia vielmi žyvaja i cikavaja dyskusija pamiž prysutnymi kalehami prafiesara, jakija niejkim čynam byli datyčnyja da napisańnia i vydańnia novaj knihi, — fiłosafam Alesiem Ancipienkam, kiraŭnikom vydaviectva EHU Ludmiłaj Malevič, techničnym redaktaram knihi Mirasłavaj Šavyrkinaj i kandydatam histaryčnych navuk Andrejem Kištymavym.
Prafiesar Zachar Šybieka.
Źleva naprava: Andrej Kištymaŭ, Mirasłava Šavyrkina, Zachar Šybieka, Aleś Ancipienka.
Prafiesar Zachar Šybieka.
