Ad Mikoły zastavałasia 12 chałodnych ranišnikaŭ.
Viesnavy Mikoła nadvorje stanović.
Paŭsiudna ŭ hety dzień, kab paźbiehnuć biedaŭ i niastačaŭ na praciahu hoda, treba było naładzić śviatočny abied u honar Mikałaja i nakarmić biednych, jurodzivych, badziah.
«Jak nie nakormiš u Mikolin dzień hałodnaha, dyk sam uvieś hod hałodny budzieš».
Potym stoł nakryvali dla siam'i. Ličyłasia, što ŭ hety dzień sadzicca za stoł treba nie mienš za čatyry razy.
Z hetaha dnia paŭsiudna raspačynaŭsia pasieŭ jaravych. Ličyłasia, što marazoŭ, jakija mohuć naškodzić pasievam, bolš nie budzie.
Da hetaha dnia nieabchodna było pasadzić bulbu, pasiejać lon, haroch, prosa.
Na Mikołavym tydni paŭsiudna pačynajuć sadžać ahurki: «Kali nadvorje spryjaje, to ŭ dobraj haspadyni na Kupalle buduć śviežyja ahurki».
Mikoła viasnovy — śviata koniuchaŭ. Paŭsiudna jon ličyŭsia achoŭnikam koniej, tamu ŭ hety dzień abaviazkova słužyli nabaženstva, kab śviaty Mikoła zachavaŭ koniej ad vaŭkoŭ, miadźviedziaŭ, rabaŭnikoŭ i drennych ludziej, daravaŭ zdaroŭje. Na śviatoha Mikołu pastuchi abychodzili chaty, i ŭ kožnaj ich čakaŭ pačastunak.
Na Mikołu vyhaniali koniej na pole, na načny padnožny korm: «Mikoła viasnovy koniej nakormić, Mikoła vosieński na dvor zahonić».
Zvyčajna ŭ hety dzień pačynali stryhčy aviečak. Chto spoznicca navat na dzień, moža zastacca biez poŭsci, tamu što ŭ hety čas aviečki pačynajuć liniać. Aviečka mahła pajsci na pole z poŭściu, a viarnucca bieź jaje.
U narodzie isnavała strohaja zabarona kupacca da viasnovaha Mikoły.
Siarod marakoŭ isnavała praviła padčas bury vynosić cudatvorny abraz Mikoły na pałubu i malicca ab vyratavanni.
Chałastyja junaki ŭsiu noč na Mikołu pavinny byli praviesci za hulniami.
