Jaje ŭsie, kolki ja pomniu, zvali Halaj, Halinkaj. Ale
adnaho razu mnie trapiŭ na voka jaje pašpart. Rzhortvaju jaho i baču — o Boža praviedny! — naša Halinka nijakaja nie Halinka, a Stalina, Stalinka.Heta mianie duža zacikaviła. Pry nahodzie ja sustreŭsia ź joj. I ot što pačuŭ:
«Moj tata byŭ zaŭziaty partyjec, — zhadvała Stalinka-Halinka. — Apošnim časam, da vajny, pracavaŭ u Čerykaŭskim rajkamie partyi instruktaram. Usich čatyroch dačušak nazyvaŭ u honar znanych dziejačoŭ, ichnich dziaciej. Pieršuju — Rozaj, u honar niamieckaj revalucyjanierki Rozy Luksiemburh. Zatym była Kłara — u honar Kłary Cetkin. Treciuju nazvaŭ Śviatłana. Hetkaje imia mieła Stalinava dačka. Mianie jon nazvaŭ Stalinaju.
Ja naradzłasia ŭ 1940 hodzie. To jak mnie žyłosia z takim hučnym imiem? A ŭsialak było... Pakul była małaja i było cicha, dyk i ničoha. Hanaryłasia: imia Stalina našu. A jak pačałasia vajna i padrasła trochi, zatryvožyłasia: za takoje imia mianie niemcy mohuć pieršaj parašyć. Ale, chvała Bohu, našu siamju jak siamju rajkomaŭskuju, evakujavali ŭ hłyboki tył. Vajnu my pieražyli na Sarataŭščynie.
Paśla vajny trochi supakoiłasia. A tut śmierć Stalina. Usie hałasili pa im. Samociłasia, hałasiła i ja. A čaho? A nieŭzabavie pačali kult Stalina raźvienčvać: «Stalin taki, Stalin hetki», i ja pačała saromiecca svajho imia, taicca. Kali znajomiłasia z kim, nazyvała siabie Halinaj. Bałazie, imia Stalina mieładyjnaje ź imiem Halina, trochi suhučnaje ź im.
— A ci nie było ŭ vas žadańnia aficyjna, jurydyčna źmianić svajo imia, — niejak ja pacikaviŭsia ŭ svajoj subiasiednicy.
— A navošta?!
Hetaje imia — adzinaje, što zastałosia ŭ mianie jak pamiać pra tatu, jaki zahinuŭ u pieršyja hady vajny.Mama kazała, što chto nazyvaŭ svaich dziaciej u honar pravadyra, mieli ad jaho premii. Ale jon byŭ nie samy pieršy. Hetaje imia ŭžo było dadziena inšaj dziaŭčyncy. Tak što imia takoje było nie adzinaje.
Kažuć, abranaje adnojčy imia vyznačaje los i dolu jahonaha nośbita. I heta, u niejkaj stupieni, musić, taki praŭda.
