Źmicier Žaleźničenka demabilizavany. Z vojska jon pavinien byŭ vyjści tolki 25 lipienia, ale kiraŭnictva žłobinskaj vajskovaj častki adpuściła jaho na dva dni raniej, kab praduchilić sustreču na KPP Źmitra žurnalistami, siabrami, svajakami. A 13 hadzinie Žaleźničenka dabraŭsia da Homielu, a jašče praź niekalki hadzinaŭ adkazaŭ na pytańni «NN».
«Naša Niva»: Ź jakim adčuvańniem pryniali dembiel?
Źmicier Žaleźničenka: Pakul što jašče takoje adčuvańnie, što zaŭtra znoŭ prahučyć kamanda «Rota, padjom». Na dadzienym etapie niama nijakich emocyj. Chočacca prosta adpačnuć.
«NN»: Vojska budziecie zhadvać dobrym ci kiepskim słovam?
ZŽ: Viedajecie, ja paŭtara hodu tamu, i ja ciapier — dva absalutna roznych čałavieki. Raniej dumaŭ, što budu zhadvać tolki kiepskim słovam. Nie toje, kab emocyi byli stanoŭčyja. Chutčej niejtralnyja. Prosta nie chočacca zhadvać pra słužbu.
«NN»: A što dało vojska?
ZŽ: Šmat dało. I stanoŭčaha, i admoŭnaha. Ja niezadoŭha da dembiela navat skłaŭ śpis. Napeŭna, najpierš armija navučyła tryvańniu. Usio ž raniej u mianie takich vyprabavańniaŭ nie było. Inšyja adnosiny stali da majomaści. Nie staŭ tak pieražyvać, kali niešta zabirali, kanfiskoŭvali. U vojsku pračytaŭ vielmi šmat knižak. Kali vučyŭsia va ŭniviersitecie, to šmat ich kuplaŭ, ale nie zaŭsiody nie paśpiavaŭ ich pračytać. Ciapier naviarstaŭ upuščanaje. Pačaŭ canić volu. Staŭ kłapacicca pra źniešni vyhlad. Raniej moh chadzić ź niačyščanymi botami, to ŭ vojsku heta było niemahčyma. Staŭ bolš pracavitym. Šmat čaho.
«NN»: Adčuvali padtrymku?
ZŽ: U vojsku ŭsie kantakty abmiežavanyja. Časam moh zajści ŭ internet. Zrešty, ja imknuŭsia nie atajasamlivać siabie realnaha z tym miedyjnym piersanažam, jaki fihuravaŭ u ŚMI.
«NN»: Jak składvalisia adnosiny z sasłužboŭcami?
ZŽ: Byli roŭnymi. Kaniečnie, spačatku byli niejkija prablemy z starejšymi sałdatami, siaržantami. Staralisia vyrašać hetyja prablemy. Nie skažu, što ja ź niekim ciesna kantaktavaŭ, bolšaść času pravodziŭ za knihami.
«NN»: Jakija ciapier płany?
ZŽ: Chočacca praciahnuć vučobu. U Biełarusi mnie heta naŭrad ci dazvolać zrabić. Znajšoŭ mahčymaść praciahnuć vučobu za miažoj. Dla hetaha treba zdavać testy. Ja ŭžo rychtavaŭsia da ich, budu rychtavacca dalej.
«NN»: Što možacie paraić tym chłopcam, jakija ciapier u vojsku?
ZŽ: Nie raściskać zuboŭ. Trymacca i čakać. Adrazu kali pryjšoŭ słužyć, to jasna zrazumieŭ, što vojska tolki na paŭtary hady, a sumleńnie z taboj nazaŭsiody. Dyk voś mnie nie soramna za praviedzieny ŭ vojsku čas.
