Alaksandar Łukašenka: małodšy syn Kola «jak talisman moj, heta moj kryž, voś ja jaho niasu».
«Tak u mianie los skłaŭsia, heta nie tamu, što ja pijaru. Ščyra vam skažu, što kali mianie niama doma, jon nia śpić, nia jeść, heta naahuł nie dzicia», — skazaŭ kiraŭnik dziaržavy ŭ interviju pieršamu namieśniku hiendyrektara ITAR‑TASS Michaiłu Husmanu.
«Voś jon pryviazany, jak chvost, i heta ŭžo nia pieršy hod. Ja ŭ zamiežnuju kamandziroŭku vymušany jaho brać, tamu što jon nia budzie spać, jon źniamožacca.
Usio, sa mnoj u samalocie jon paśpić, pajeść — jon pryviazany, i jon pryviazany da baćki — nu što, ja jaho pavinien adšturchoŭvać, jon što, mnie pieraškadžaje?
I druhoje — «Voś jon tam siadzieŭ na pieramovach aficyjnych, i maleńki Kola ŭ jaho na kaleniach». Nu, było adnojčy, ja kažu: «Kola, siadź pobač, nu nia treba na kaleni, heta ž aficyjnyja pieramovy». Jon tut učyniŭ skandał: «Nie, ja chaču z taboj na kaleni. Ty moj tata, ja chaču z taboj na kaleni», — raspavioŭ Alaksandar Łukašenka.
«Abo ja pryjaždžaju da papy rymskaha … Hladžu, u jaho ślozy na vačach, jon Kolu pa hałoŭcy hładzić,
a Kola nia lubić, voś ad mianie ŭ jaho — pa hałavie nia lubić, kali jaho hładzić, tolki baćka moža pa hałavie jaho tam,
— i jon, hladžu, skurčyŭsia, i ja jamu kažu: «Ciarpi. Ciarpi», kažu. I hety papa rymski zabyŭsia, što jon papa rymski, z hetym małym. Jon jamu padarunki padaryŭ, darečy, rasiejski bukvar.
Kab vučyć rasiejskuju movu…Razumiejecie, voś dušeŭnaja była atmasfera, zabyli pra mianie tam, Kola byŭ tam u centry ŭvahi», — dadaŭ biełaruski prezydent.
Łukašenka adznačaje, što «kali ŭžo ŭ žyćci tak skłałasia, što ŭ ciabie naradziłasia dzicia, nia važna, jak jano naradziłasia».
«Ja i starejšych svaich dziaciej šalona lubiŭ. Kali ŭ mianie maleńkaje dzicia — usio, ja zabyvaju pra niejkuju tam luboŭ, pra niešta, u mianie jość praca i ŭ mianie jość dzicia, ja da varjactva lublu dziaciej. Heta i starejšych tyčyłasia, i hetaha dziciaci tyčycca, heta śviatoje», — zajaviŭ Alaksandar Łukašenka.
