Žanna Tyleckaja. Skrynšot videa ŭ tyktoku zanna_tilecka
Žanna pryznajecca, što časta čuje pytańnie nakont pryčyn pierajezdu. Jana kaža, što pieršyja dumki źmianić miesca žycharstva źjavilisia padčas pandemii karanavirusa. Žanna nie ličyć siabie antyvaksierkaj, ale kaža, što nie daviarała novaj vakcynie.
— Biez pryščepki ŭ Łatvii nidzie nielha było pracavać — na luboj pracy. Viedaju, što ŭ Biełarusi pryščepki byli abaviazkovyja, kali pracuješ u miedycynie, jašče ŭ niejkich śfierach… Dobra ja — ja pracavała ź dziećmi. Pahadžusia, moža, i treba. Ale ja nie zachacieła ŭlivać u siabie nieviadomuju žyžu, mnie daviałosia na try z pałovaj miesiacy pajści ŭ nieapłočvajemy adpačynak.
Muž žančyny bolš za 20 hadoŭ pracavaŭ aŭtaślesaram. Žanna miarkuje, što, pakolki jon minimalna kantaktavaŭ ź ludźmi, jamu nie patrebnaja była pryščepka. Ale ž pracadaŭca skazaŭ, što nie choča płacić štraf za jaho ŭ tym vypadku, kali pryjdzie pravierka i zapatrabuje siertyfikaty vakcynacyi. Pa słovach Žanny, pryščepku muž rabiŭ sa ślazami na vačach.
Narešcie ŭ žančyny atrymałasia viarnucca na pracu, ale chutka jaje dziciačy sadok začyniŭsia i jana stała biespracoŭnaj. Muž pracavaŭ adzin u siamji, i bolšaja častka jaho zarobku sychodziła na apłatu kamunalnych pasłuh.
Žančyna razvažaje pazityŭna:
— My prytrymlivajemsia takoha mierkavańnia: kali nam niešta nie padabajecca, značyć, treba niešta mianiać, a nie siadzieć i nyć, jak usio drenna.
Akramia taho, dačka Žany vyjšła zamuž za biełarusa i ŭžo daŭno žyła ŭ Minsku. Praz začynienyja padčas karanavirusa miežy žančyna nie mahła naviedvać unukaŭ. Heta taksama jaje zasmučała.
Na videa Žanna kaža pra dyskryminacyju ruskamoŭnych u Łatvii. I chacia pryznaje, što jany z mužam nikoli ź joj nie sutykalisia, u «internecie bačyli šmat rolikaŭ».
— Muž pryniaŭ rašeńnie jechać u Biełaruś. Tym bolš jon hramadzianin Biełarusi, a ŭ mianie taksama jość biełaruskija karani, choć naradziłasia ja ŭ Łatvii.
Ciapier Žanna maryć pra ŭłasnuju łavandavuju fiermu. Siamja nabyła dom u vioscy Litvičy na Łahojščynie, letaś pasadziła kala 230 sadžancaŭ łavandy. Taksama žančyna piače chleb na zakvascy.
Nie ŭsie padpisčyki staviacca da błohierki pazityŭna. Niechta navat aburajecca praz toje, što imihryravali ludzi pieradpiensijnaha ŭzrostu, i chvalujucca, ci nie daviadziecca biełaruskaj dziaržavie płacić im piensiju. Ale ž Žana śćviardžaje, što jany ni na što nie pretendujuć.
− My bolšuju častku žyćcia pražyli z mužam u Łatvii, tam i pracavali. U Biełarusi my kupili dom u vioscy z davoli vialikim kavałkam ziamli, jaki płanujem asvojvać i žyć za košt hetaj ziamli, pracavać na joj. Tak što nie chvalujciesia.
Darečy, Žanna kaža, što pa łatvijskich mierkach da piensii joj jašče daloka:
— U hetym hodzie na piensiju ŭ Łatvii iduć u 64 hady i 9 miesiacaŭ — i kožny hod dadajuć jašče try miesiacy. My jašče pojdziem na kansultacyju, ale, zdajecca, jość dva varyjanty: zabrać nazapašanyja hrošy ź piensijnaha fondu zaraz ci afarmlać usio, kali nastupić piensijny ŭzrost — i ŭ Biełarusi atrymlivać. U Biełarusi ja ŭžo zarehistravałasia jak padatkapłacielščyk. Za toje, što rablu, źviazanaje z łavandaj i chlebam, ja płaču padatak. Taksama, musić, niejkaja piensija budzie.
Prymać biełaruskaje hramadzianstva žančyna z mužam nie śpiašajucca. Im padabajecca, što možna jeździć u Łatviju bieź vizy.
Čytajcie taksama:
Chto ryzykuje trapić u «piensijnuju pastku» i čamu ŭ doktara histaryčnych navuk piensija 220 rubloŭ?
Samazaniatyja pačali atrymlivać listy pra zaličeńnie ŭ darmajedy. Jak takoje mahčyma?
