Urańni 17 sakavika stała viadoma, što siońniašniaja viečaryna z nahody vychadu 50 tamoŭ vydavieckaj seryi «Biełaruski knihazbor» admienienaja administracyjaj Pałacu mastactva, dzie jana planavałasia. Adnak ludzi ŭsio roŭna pryjšli i praviali imprezu ŭ faje i na prystupkach budynku.
A 18-j da Pałacu mastactva pryjšło niekalki sotniaŭ čałaviek, adnak pabačyŭšy na jaho dźviarach abviestku, što «pa techničnych pryčynach» viečaryna nie adbudziecca, mnohija raźviarnulisia nazad.
Ale blizu sta prychilnikaŭ «Biełaruskaha knihazboru» u čakańni imprezy prabaŭlali čas śpievam «Pahoni».
A zatym na prystupkach źjaviŭsia paet Uładzimier Niaklajeŭ, jaki mieŭsia vystupać.
«Heta robicca ŭžo navat śmiešnym: ot jak tolki dzie niešta biełaruskaje, što niedaspadoby ŭładam, adrazu katastrofa, adrazu ramont... Ale my nie pavinny na heta zvažać, my pavinny iści svaim šlacham. Hetyja 50 tamoŭ pieravažvajuć usiu tuju makulaturu, jakuju panapisvali z 94 hodu ŭsie razam uziatyja pisaki siońniašniaj ułady. Ja nie razumieju čamu, ale fakt jość fakt, što da hetaj pary ŭłada viadzie vajnu z nacyjanalnaj intelihiencyjaj. Jana nia moža paźniščać jaje, jak rabiłasia heta ŭ Kurapatach, tamu jana kinułasia zabaraniać, admianiać.
Ale nielha admianić Kupału i Kołasa, Ryhora Baradulina i Vasila Bykava, Hienadzia Buraŭkina i Niła Hileviča, nielha admianić nikoha z tych, chto vyjšaŭ užo ŭ «Biełaruskim knihazbory», i chto vyjdzie paśla».
Spadar Niaklajeŭ padaryŭ inicyjataru i niaźmiennamu kiraŭniku seryi Kastusiu Ćvirku mabilny telefon, kab toj moh u vypadku novych ekstremalnych sytuacyj aperatyŭna pra heta paviedamić hramadzkaści. Spadar Ćvirka paabiacaŭ prysutnym, što niahledziačy ni na jakija sytuacyi, vydańnie lepšych tvoraŭ biełaruskaj litaratury za ŭvieś čas jaje isnavańnia budzie praciahvacca.
«My ŭ palityku nia leziem. Naša palityka, samaja važnaja palityka — vydańnie «Biełaruskaha knihazboru»,
našaj spadčyny, klasykaŭ našaj litaratury. My chočam pakazać, što ŭ nas vialikaja litaratura i što my — vialiki narod».
Akademik Radzim Harecki źviarnuŭ uvahu na toje, što va ŭsie časy biełaruskija litaratary ciarpieli pieraśled, jaki časta pierachodziŭ u dziaržaŭny teraryzm:
«Jak bačym i ciapier toje ž samaje. Jak heta nazvać?
Heta, biezumoŭna, dziaržaŭny teraryzm, voś toje, što nie dajuć spakojna pahavaryć navat pra litaraturu».
Paet Anatol Viarcinski pračytaŭ vierš, pryśviečany rasstralanym biełaruskim piśmieńnikam, a znany salist biełaruskaj opery i kiraŭnik «Biełaruskaj kapeli» Viktar Skarabahataŭ praśpiavaŭ žartoŭnuju pieśniu Maniuški.
