Na 70-m hodzie žyćcia pamior znakamity biełaruski piśmieńnik, historyk i žurnalist Kastuś Tarasaŭ. Jaho cieła było znojdziena va ŭłasnaj kvatery ŭ paniadziełak.
U krasaviku 2006 h. piśmieńnik pieranios insult.
«Apošni svoj list Kastuś Tarasaŭ adpraviŭ pa je-miejłu 19 sakavika. Učora mnie patelefanavała jaho siastra, turbavałasia, što Kastuś nie adkazvaje na telefon, — raskazvaje menedžer Siarhiej Kručkoŭ, blizka znajomy ź piśmieńnikam. — Siońnia ja pajšoŭ na kvateru, jakuju zdymaŭ Kastuś Tarasaŭ, — jon nie admykaje. Padumali ŭžo samaje strašnaje — tak i vyjšła, jon užo niežyvy.
Žyŭ Kastuś Tarasaŭ adzin na zdymnaj kvatery. Prapisku mieŭ «Respublika Biełaruś». My jašče śmiajalisia, što ŭ kahości kvatera, a ŭ Kastusia cełaja respublika. Prapiska jaho takaja, bo pašpart rabiŭ u Rasii, a dakładnaha miesca prapiski nie mieŭ, bo kvateru ŭłasnuju na toj momant užo pradaŭ. U Rasii jon byŭ na reabilitacyi paśla insultu, tam i nanoŭ vučyŭsia havaryć.Uvieś čas vybačaŭsia, što navučyŭsia havaryć tolki pa-rasiejsku. Pa-biełarusku dobra pisaŭ, a havaryć było składana paśla insultu.
Jaho śmierć nadzvyčaj dobra pakazvaje, jakim jon byŭ čałaviekam. Kastuś byŭ ścipłym, nikoha nie chacieŭ abciažarvać.Pamiataju, jak my na TBM prapanoŭvali jamu adznačyć 60-hodździe. Kastuś prasiŭ: nie treba, nie arhanizoŭvajcie, ja nie pryjdu. Dumali, što heta saramlivaje, usio adno imprezu arhanizavali. A jon nasamreč nie pryjšoŭ, chacia była zamoŭlena zała ŭ kinateatry «Źmiena», i ludzi sabralisia.
Žyŭ Kastuś Tarasaŭ nadzvyčaj ścipła. Usia piensija sychodziła na apłatu kvatery. Usio, što zarablaŭ, vydatkoŭvaŭ na ježu. I padarunkaŭ nie braŭ. Tamu kožny z nas prydumlaŭ niejkuju nahodu dla taho, kab pieradać što-niebudź. A.Dudaraŭ pieradavaŭ jamu pa 100 tys. štomiesiac, niby za niejkuju pjesu. Dumaju i nie było toj pjesy, ale Kastuś Tarasaŭ ni padarunkaŭ, ni hrošaŭ nie ŭziaŭ by. Usie my heta viedali.
Kastuś Tarasaŭ hetym letam źbiraŭsia da dački i ŭnučki pajechać ŭ Estoniju. Škada, nie dažyŭ».
* * *
Kastuś Tarasaŭ naradziŭsia ŭ Minsku 10 kastryčnika 1940 h. u siamji słužačych.
Pa skančeńni siaredniaj škoły pracavaŭ ślesaram‑zborščykam na Minskim miechaničnym zavodzie. Skončyŭ Biełaruski palitechničny instytut (1965), pracavaŭ u Paŭnočna‑zachodniaj hieałahičnaj ekśpiedycyi. Potym u vydaviectvie «Vyšejšaja škoła», na kinastudyi «Biełaruśfilm», časopisie «Nioman» (1977-1983), haziecie «Litaratura i mastactva», časopisie «Spadčyna», haziecie «Svaboda». Apošnija miesiacy drukavaŭ histaryčnyja narysy ŭ «Novym časie».
Kastuś Tarasaŭ drukavaŭsia ad 1966 h. Aŭtar histaryčnych apovieściej pra minułaje Biełarusi: «Dzień raśsiejańnia» (pra Hrunvaldskuju bitvu, 1980), «Pahonia na Hrunvald», ramana «Try žyćci kniahini Rahniedy». Aŭtar kultavaha ŭ 1980‑ia — pieršaj pałovie 1990‑ch zbornika «Pamiać pra lehiendy» (pieršaje vydańnie ŭ 1984 h, druhoje pašyranaje vyjšła ŭ 1990-m). Cełaje pakaleńnie 80-kaŭ i 90-kaŭ vyrasła na jahonych tvorach.
