30 sakavika nas čakaje hrandyjoznaje śviata kłasičnaj muzyki. Na Vialikaj scenie dziaržfiłarmonii — fartepijanny kancert Šapena fa-minor i tvor biełaruskaha kampazitara «Siarod zimy abrys Šapena». Na scenie tolki zorki: za dyryžorskim pultam — novy mastacki kiraŭnik i hałoŭny dyryžor kalektyvu zasłužany artyst Rasii Jaŭhien Buškoŭ. Za fartepijana — talenavity małady muzykant ź vialikaj pierśpiektyŭnaj budučyniaj, łaŭreat šmatlikich konkursaŭ Dzianis Kažuchin, jaki pryśviecić minskaj scenie muzyčny viečar. Darečy, kancert Šapena prahučyć u redkaj aryhinalnaj viersii tolki dla strunnych.
A jašče na scenie minskaj fiłarmonii prahučyć tvor viadomaj biełaruskaj kampazitarki Łarysy Simakovič «Siarod zimy abrys Šapena» dla strunnaha arkiestra, fartepijana i kłaviesina. U konadzień vialikaha kancertu Łarysa Simakovič kaža, što zima ŭ naźvie muzyčnaha tvoru ŭžytaja ŭ pieranosnym sensie, stasoŭna ludskoha hramadstva, i spadziajecca, što biełaruskaj muzyki budzie hučać bolš.
«Naša Niva»: Sp-nia Łarysa, dyk znakam tym tvorčaja viasna: tvory biełaruskich kampazitaraŭ znoŭ hučać sa sceny napoŭnicu?
Łarysa Simakovič: Nie zusim tak. Situacyja ź biełaruskaj muzykaj padobnaja na situacyju ź biełaruskaj movaj — u pryncypie jana jość, tolki jaje nidzie nie čuvać. Voś chutka budzie źjezd kampazitaraŭ, a što tam buduć pakazvać — adnu pakazuchu, Irynu Darafiejevu… Da žalu ŭ krainie hłuchich syhranaje biełaruskimi kampazitarami zavisaje ŭ pavietry i zastajecca nie pačutym.
Łarysa Simakovič — kampazitarka, režysiorka-pastanoŭščyca. U kancy 70-ch była stvaryła razam z paplečnikmi pieršy, alternatyŭny kamsamolskim kalektyvam, niefarmalny studencki hurt «Majstroŭnia». Metaj jaho było adradžeńnie kultury praz narodnyja śpievy j staradaŭnija tradycyjnyja śviaty. U pačatku 90-ch — chormajstarka biełaruskaha radyjo j telebačańnia. Kiraŭnička unikalnaha etna-teatru «Hościca», jaki spałučaje narodnyja pieśni z chareahrafičnymi numarami i fołk-madernovaj stylistykaj, z-pad kryła jakoha vyjšli aktorka Śviatłana Zielankoŭskaja, śpiavačka Palina Smołava.
Łarysy Simakovič — aŭtarka kancertaŭ kłasičnych tvoraŭ, a taksama ekśpierymientalnych folk-madernych pastanovak «S—muzyka» pavodle paemy Jakuba Kołasa. U pastanoŭkach Simakovič splatajucca narodnyja śpievy, tancy, rokavyja kampazicyi, a taksama dramatyčnaja častka i paetyčnyja čytańni. Łarysa Simakovič časta sama biare čynny ŭdzieł u svaich śpiektaklach: tančyć i śpiavaje.
«NN»: A jak ža z pośpiecham pastaŭlenaja na scenie fiłarmonii misteryja «Dzień Maksima (Bahdanoviča)», z udziełam Śviatłany Zielankoŭskacj i NRM, pastanoŭščycaj jakoj vy źjaŭlalisia?
ŁS: Da žalu vyjaviłasia, što hety śpiektakl nikomu nie patrebny. My nie atrymali nivodnaha zvanka z prapanovami pakazać śpiektakl jašče raz. Da taho ž, kali zakranaješ nacyjanalnaje, treba vielmi aściarožnym, bo naprykład pa vynikach śpiektaklu dvuch jaho ŭdzielnikaŭ navat navat vyklikali ŭ ministerstva kultury. Tak što kancert, jaki adbudziecca 30 sakavika, dy jaki budzie sapraŭdy vielmi jakasny pavodle hučańnia, — tolki adzinočny prykład. Śpiektakl, jaki adbyŭsia dziakujučy Jaŭhienu Buškovu, jaki vielmi pavažna stavicca da biełaruskaj muzyki.
Takim paradkam, 30 sakavika. Biełdziaržfiłarmonija (Niezaležnaści, 50). Dziaržaŭny kamierny arkiestr RB.
Fryderyk Šapen. «Kancert 2 fa minor».
Łarysa Simakovič. «Siarod viasny abrys Šapena».
Piotr Čajkoŭski «Uspamin pra Fłarencyju».
Pačatak a 19.
