Patasnaja dyplamatyčnaja viečaryna ledźvie nia stałasia vyjaśnieńniem stasunkaŭ. A ŭsio ad taho, što pradmietam biasiedy stali nia kiepskaje nadvorje i nia mnostva hryboŭ u biełaruskich lasoch, na jakija z žacham pazirajuć zachodnija dyplamaty, ale mažlivaść skasavańnia sankcyjaŭ stasoŭna šerahu biełaruskich słužboŭcaŭ. Darečy, jak možna mierkavać pa mnohich detalach, hetuju temu abmiarkoŭvajuć nie ŭpieršyniu i nia tolki kali aficyjanty mianiajuć stravy. Arhumenty: sankcyi niesapraŭdnyja; adsutnaść pieramovaŭ – heta tupik; narešcie, śled padumać ab tych, chto siońnia mučycca ŭ turmach, bo ich vyzvaleńnie akurat i jość umovaju skasavańnia sankcyjaŭ...
Ja tak razumieju, paviedamleńni pra toje, što da nas jedzie (a potym nia jedzie) staršynia PARE Rene Van den Linden, źviazanyja mienavita z tym, što pohlady šče nie sfarmavalisia ŭ tryvałuju pazycyju. Ale miarkujučy pa tym, što zrešty havorka viałasia pra mažlivaść takoha vizytu i sustrečy vysokapastaŭlenaha eŭrapiejskaha čynoŭnika z astatnim eŭrapiejskim dyktataram, rašeńnie vyśpiavaje. I Alaksandar Milinkievič svaim ščyrym zaklikam baranić niezaležnaść Biełarusi jak maha, bo ŭžo navisła praŭdzivaja pahroza inkarparacyi našaha kraju ŭ Rasieju cieraz praviadzieńnie sajuznaha referendumu, dzivuj ni dzivuj, tolki padšturchoŭvaje Eŭropu da pryniaćcia rašeńnia. Bo suverennaja Biełaruś z Łukašenkam – heta pavodle luboj lohiki ŭsio ž lepiej, čym adsutnaść Biełarusi jak samastojnaje dziaržavy.
Prablema palahaje tolki ŭ tym, što siońnia Łukašenka damožacca skasavańnia sankcyjaŭ i palapšeńnia zamiežnych stasunkaŭ z Eŭropaj i skarystaje heta jak pieradyšku i dadatkovy arhument u svaich kanšachtach z Rasiejaj. A heta značyć, što doŭhaja i dakučlivaja melodyja pad nazvaj «Sajuznaja dziaržava» atrymaje novuju aranžyroŭku i znoŭ stanie hitom biełaruska-rasiejskich dačynieńniaŭ.
Eŭrapiejskija eksperty pryznajuć, što jany siońnia apynulisia ŭ sytuacyi ciažkoha vybaru: z adnaho boku, nielha adšturchoŭvać praciahnutuju ruku (mienavita Biełaruś padała syhnał hatovaści da pieramovaŭ), ale z druhoha boku, i paśla takoha kštałtu rukańniaŭ chočacca pamycca. Uvohule, ciažka vyznačycca z palitykaj nakont našaj krainy.
A jak na mianie – dyk ničoha składanaha. Historyja viedaje tolki try dziejsnyja sposaby: palityka bizuna, palityka piernika i palityka bizuna i piernika. Biełaruski lider davioŭ, što dobra razumieje palityku bizuna. Hatovaść da pieramovaŭ – heta pryŭkrasna, i vyzvaleńnie palityčnych viaźniaŭ – heta vielmi žałaśliva. Ale zamiest adnych zakładnikaŭ u turmy trapiać inšyja. Šlach taki tupikovy, tamu hetaja ŭmova anijak nia moža być hałoŭnaja na pieramovach. Hetaksama nia moža być hałoŭnaj umova raśśledavańnia spravaŭ ab źnikłych. Nu, źvinavaciać bandu Marozava ŭ tym, što jany zabili Jurja Zacharanku, – na ich i tak stolki zabojstvaŭ, što adnym bolej – druhim mieniej. I navat kali praz hetyja hučnyja spravy ŭ turmy trapiać šejmany-paŭličenki, na źmienu im pryjduć karpiankovy-piatrovy-sidaravy...
Jość dźvie pryncypovyja pazycyi, jakija karennym čynam upłyvajuć na sytuacyju ŭ krainie: heta volnyja vybary i svaboda ŚMI. Kali Łukašenka pojdzie na heta – dyk tady i možna budzie kazać pra mažlivaść skasavańnia sankcyjaŭ. I nie avansam, jak heta nieadnojčy praktykavałasia. Bolš nadziejny i pravierany sposab: ranicoju hrošy – uviečary kresły.
