U Biernardynskim kaściole ŭ Hrodnie adkrytaja pamiatnaja tablica da hadaviny Hrunvaldskaj pieramohi. Šyldu spansaravali miascovyja palaki.
Tekst na joj — pa-polsku:
«Na pamietkie zwyciestwa wojsk polsko-litewskich nad Zakonem Krzyzackim w polach Grunwaldu», — čytajem na tablicy.
U spravie jość dźvie prykraści.
Pieršaje — heta mova. Prava fundatara — vybirać movu tablicy. Ale adnu movu. Druhaja ŭ Biełarusi musić być biełaruskaj.
Pa-druhoje, para pierastać ihnaravać biełarusaŭ. Možna doŭha razvažać, što «litoŭski» — heta prynaležny da VKŁ uvohule. I tym samym praciahvać savieckuju šavinistyčnuju tradycyju, jakaja skarystałasia z razychodžańnia histaryčnych nazvaŭ z sučasnymi, kab śćviardžać, što biełarusy nie mieli ŭłasnaj historyi da 1917 hoda. Ergo, treba pisać, kab było zrazumieła ŭ našy časy: pieramoha polska-biełaruska-litoŭskich vojskaŭ.
Prykra, što takija pamyłki dapuskajuć dziejačy niezaležnaha Sajuza palakaŭ.
