Anatol Aniśka maje pieršy razrad i pa šachmatach, i pa šaškach. Navučaje praviłam hulniaŭ małych u centry dziciačaj tvorčaści adnaho z rajonaŭ stalicy. «Ź jakoha ŭzrostu lepš pačynać hulać u šaški?» «Ź luboha, a najlepš — z 5—6 hadoŭ, — kaža sp.Aniśka. — Lohika šašak praściejšaja, čym u šachmatach, tamu navučycca dobra hulać možna chutka».
Nietaropkija šašysty siadziać u abaronie — apošnim časam «na šaški» nie nabirajecca hrupy. Sp.Aniśka vykładaje ŭ adnoj hrupie i šaški, i šachmaty. Na jaho dumku, hałoŭnaje, kab baćki pravilna aryjentavali junych šašystaŭ u psychalahičnym planie i ŭ vyniku nie było śloz, kryŭdaŭ… «Bo prychodzić chłopčyk, u svaim dvary ŭsich abyhryvaje, a ŭ hurtku raz-druhi paciarpieŭ parazu — i kidaje hulniu. Zrešty, ciapier mała mocnych hulcoŭ. Niadaŭna pravodziŭ pieršynstvo rajonu siarod nastaŭnikaŭ — dyk jany hulajuć słabiej za maich vučniaŭ».
