Na vynikovajpres-kanfierencyi ŭ Vilni, paśla sustrečy z pradstaŭnikami biełaruskaj hramadzianskaj supolnaści, amierykanskija sienatary Džo Libierman i Džon Makkiejn adkazali na pytańni karespandenta.
«Ciapier mnohija jeŭrapiejskija i amerykanskija palityki kažuć pra nieabchodnaść novaha staŭleńnia da biełaruskaha režymu. Jakim,
Liberman: «My, ZŠA i Eŭraźviaz, sprabavali prymianić novy padychod. Novy padychod byŭ u tym, kab uciahvać režym u supracoŭnictva i adčynić krainu. Ale heta byli pamyłkovyja pažadańni, što pakazali vybary 19 śniežnia. Łukašenka pakazaŭ vielmi vyrazna, što jon nia choča być uciahnutym u ahulnaeŭrapiejskija pracesy. I heta pakidaje za nami tolki adnu mahčymaść — rabić toje, što my i robim. Voś čamu byli ŭviedzienyja sankcyi z boku ZŠA i Eŭraźviazu, voś čamu budzie pavialičvacca dapamoha biełaruskaj apazycyi.
Jak i ŭ vypadku Ehiptu, los Biełarusi budzie vyrašacca narodam Biełarusi. Ale narodu moža spatrebicca dapamoha, kab atrymać sapraŭdny šaniec vykazvać svaje žadańni».
Makkiejn: «Spadar Łukašenka nie na tym baku historyi. Raniej ci paźniej my ŭbačym demakratyju i svabodu ŭ Biełarusi taksama jak ŭ Litvie, Łatvii i Estonii. Narod u Biełarusi viedaje vielmi dobra, što demakratyja isnuje ŭžo ŭ jahonych susiedziaŭ. I biełarusy buduć mieć tuju ž svabodu.»
