Pamiatajecie vobraz "horła Rasiei i Zachodniaj Eŭropy"? Hetaja metafara vyrvałasia z vusnaŭ Alaksandra Łukašenki, kali jon kazaŭ ukrainskim žurnalistam pra patencyjał hipatetyčnaha chaŭrusu miž Mienskam dy Kijevam.
Hety vobraz padajecca ci nie klučavym.
Ź jaho vynikaje nastupnaje:
— pieršy biełaruski prezydent žyvie katehoryjami baraćby, navat kali kaža pra supracu;
— pa vialikim rachunku jon pačuvajecca čužym jak dla Zachadu, tak i dla Maskvy;
— jon hatovy napoŭnicu skarystacca tymi supiarečnaściami hieapalityčnaha, navat cyvilizacyjnaha kštałtu, što isnujuć i jašče doŭha (zaŭždy?) buduć isnavać miž Eŭropaj i Rasiejaj.
I nia tolki miž hetymi vialikimi hulcami. Nie vypadkova naradziłasia ideja "vialikaj duhi" vonkavaj palityki.
Možna kpić z perspektyvaŭ zdabyčy nafty ŭ basejnie Arynoka, ale fakt toje, što ŭ siońniašnim razadranym, pastaŭlenym na vušy śviecie ajčynnaja dyplamatyja maje absiah dla maneŭru. Antyamerykanisty, fundamentalisty, papulisty — partneraŭ, jakija adhukajucca z paŭsłova, dosyć bahata.
I havorka nia tolki pra marhinałaŭ. Va ŭsiakim razie, enerhietyčnaje supracoŭnictva, jakim Miensk spakušaje, naprykład, Ukrainu i Azerbajdžan, całkam maje perspektyvu. Bo Łukašenkava teza — "i nikomu b nia kłanialisia" — pierakanaŭčaja i dla Juščanki, i dla Janukoviča, i dla Alijeva, i dla luboha narmalnaha lidera suverennaje dziaržavy.
Dy i Barozu z Salanam, i Merkiel z Šyrakam taksama kirujucca imperatyvami Realpolitik. Zaścierahajučysia enerhietyčnaha dyktatu Kramla, jany siońnia mižvoli padhulvajuć ci mohuć padhulać biełaruskaj uładzie.
Hladziecie: jana faktyčna z paroha naładziła abstrukcyju novaj stratehii EZ. I razam z tym — zajmieła pijaraŭski plon, bo mahčymaść torhu zastajecca.
Miž tym znoŭ raźviaredžanyja fobii rasiejskich elitaŭ datyčna taho, što siniavokaja chaŭruśnica moža ŭ luby momant zdradzić z Bruselem. Bač, toj užo prapanuje šlubny kantrakt!
Navat zajava pra falsyfikacyju minułych vybaraŭ, jakaja, zdavałasia b, musiła vyklikać suśvietny furor, boŭtnuła jak u bałota. Ni Kramlu, ni Eŭraźviazu zaraz usčynać zvon nie vypadaje. Maskvie, jakaja padtrymała treci termin, tut uvohule tolki maŭčać u anučku. Dyj Brusel jak myła źjeŭšy. Inačaj — adrazu pytańnie: a čaho ž vy henamu "nielehitymnamu" tolki što piernik prapanavali?
Karaciej, moŭčki prahłynuli zajavu, sens jakoj: u siabie doma što chaču, toje i rablu!
Bačycie, jak lohka kładucca palcy na "horła Rasiei i Zachodniaj Eŭropy"?
Kaniešnie, naiŭna ličyć, što ŭ tych hulcoŭ niama kozyraŭ. Ale, što b ni kazali, režym sprytna hulaje na kalizijach miž Zachadam dy Ŭschodam (majecca na ŭvazie nia tolki Rasieja, ale i Kitaj, musulmanski absiah). A taksama miž Poŭnačču i Poŭdniem (vaźmiecie ŭkaranieńnie ŭ Ruch niedałučeńnia).
Karaciej, Miensk vykarystoŭvaje mižnarodnyja supiarečnaści pa ŭsich azimutach.
Tamu prahnozy, što režym voś-voś apyniecca miž mołatam dy kavadłam, musić, zbolšaha vydajuć žadanaje za isnaje. Chutčej što ŭ niejkaj perspektyvie spracujuć pracesy erozii.
