Kaladnaje pasłańnie apostalskaha vizytatara dla biełarusaŭ-katalikoŭ zamiežža ajca Alaksandra Nadsana.
Z nabližeńniem Kaladaŭ vialikija i małyja harady ŭ Anhlii, dzie ja žyvu, prymajuć śviatočny vyhlad: jalinki na płoščach, vuličnyja aśviatleńni i ŭpryhožańni, nadpisy ŭ voknach, jakija žadajuć usim «Merry Christmas», što značyć — radasnaha śviata Naradžeńnia Chrysta. Usio heta, mahčyma, nia maje asablivaha dačynieńnia da sutnaści śviata, ale stvaraje pryjemnaje pačućcio ahulnaj dobrazyčlivaści i prynosić usim šmat niavinnaj radaści. Ale voś u hetym hodzie ŭładam adnaho vialikaha horadu taki radasny pieradśviatočny nastroj pryjšoŭsia niedaspadoby, i jany vyrašyli skasavać usie publičnyja prajavy Kaladaŭ. Jany apraŭdvali svoj učynak tym, što ŭ šmatkulturnym i šmatrelihijnym hramadztvie chryścijanskaje śviata moža abražać pačućci šmatlikich nie-chryścijanaŭ — musulmanaŭ, indusaŭ i inšych, — što žyvuć u hetym horadzie. I tut zdaryłasia niečakanaje. Sami nie-chryścijanie vykazali pratest suprać hetaj pastanovy i skazali: «Kali łaska, nie kasujcie Kaladnych śviatkavańniaŭ: nam jany vielmi padabajucca».
Voś prykład, jak pad pokryvam talerantnaści časta chavajucca prajavy nieciarpimaści abo abyjakavaści.
My žyviom u śviecie, jaki stanovicca ŭsio bolš hlabalnaj vioskaj, dzie pobač žyvuć ludzi roznych rasaŭ, nacyjanalnaściaŭ, movaŭ, kulturaŭ i relihijaŭ. Usio heta, z adnaho boku, robić naša žyćcio bolš bahatym. Z druhoha boku, niahledziačy na roźnicy, my ŭsio bolš pierakonvajemsia ŭ adzinstvie ludzkoha rodu. U pytańniach relihii my znachodzim taksama šmat supolnaha i dobraha ŭ inšych, a ščyraja pabožnaść mnohich nie-chryścijanaŭ moža być prykładam dla šmat kaho z nas. Dyj inakš być nia moža, bo ŭsie relihii majuć adnu krynicu — Boha, Tvorcu ŭsiaho. Tym nia mienš, roźnicy isnujuć, i tamu, kab paźbiehnuć niebiaśpieki relihijnaj abyjakavaści, nam treba asensavać sutnaść našaj viery. Siońniašniaje śviata jakraz pakazvaje na jejny ŭnikalny charaktar: Boh sam stajecca adnym z nas, kab dać nam mahčymaść mieć udzieł u Jahonym Boskim žyćci.
Boh stajecca čałaviekam i prychodzić da nas nia ŭ sile i mahutnaści, ale jak biezdapamožnaje niemaŭla, jakoje maje patrebu našaj spahady i dapamohi. Heta i jość sutnaść našaj relihii. Možna skazać, što Boh ušanavaŭ nas svaim źjaŭleńniem siarod nas i vykazaŭ nam davier. Heta jon paćvierdziŭ usim svaim dalejšym žyćciom i dziejnaściu na ziamli, až da Kryžovaj śmierci. Na žal, siarod mnohich jon nie znajšoŭ zrazumieńnia. «Da svaich pryjšoŭ, i svaje Jaho nie pryniali» (Jan 1:11).
Śviaty Pavał skazaŭ: «Chaj u vas buduć tyja samyja pačućci, što ŭ Chryście Isusie» (Płp 2:5). Voś jakraz hetaha čakajecca ad paśladoŭnikaŭ Chrysta jak na Kalady, tak i praz usio žyćcio. U našym razroźnienym hramadztvie talerantnaje staŭleńnie da inšych pavinna abapiracca nie na relihijnuju abyjakavaść, ale na hłybiejšaje asensavańnie našaj viery i našaj supolnaj apošniaj mety. A heta aznačaje ŭ pieršuju čarhu pašanu adno da adnaho i admaŭleńnie ad užyvańnia hvałtu i siły nia tolki fizyčnych, ale i ŭ nakidańni svaich pierakanańniaŭ inšym. Chryścijanin, jaki žyvie svajoj vieraju, nikoli nia budzie rabić ničoha kryŭdnaha i abraźlivaha ŭ adnosinach da taho, čyich pierakanańniaŭ jon nie padzialaje. Biezumoŭna, jon choča, kab usie pryjšli da paznańnia toj radaści, jakuju daje viera ŭ Chrysta. Tamu jon nia budzie chavać svajoj viery, a pastupać zhodna z zahadam Boskaha Nastaŭnika: «Tak chaj śviecić vašaje śviatło siarod ludziej, kab ludzi bačyli vašyja dobryja ŭčynki i ŭsłavili vašaha Ajca, što ŭ niebie» (Mc 5:16).
Voś hetyja dumki chaj buduć nam da razvahi ŭ hety śvietły dzień Naradžeńnia Hospada i Zbaŭcy Našaha Isusa Chrysta.
Chrystos rodzicca: słaŭcie Jaho!
