Ja dumaju, što hety hod padkinie ŭładzie sapraŭdnuju śvińniu. Narodu – dobruju. Śvińniu, jakaja źmienić sytuacyju karennym čynam.
Bajusia, što śvińnia budzie vielmi skvapnaja da biełaruskich hrošaj. Jana moža źjeści šmat jakija ŭkłady. Bo kurs moža pachisnucca. A jak pojdzie niedavier da našaha rubla, dyk pojdzie takaja łancuhovaja reakcyja, što 90‑ia hady padaducca kazkaj. Tak što, kuplajcie hipsavyja kapiłki‑śvinki. Mohuć spatrebicca.
U nastupnym hodzie ŭ Biełarusi adbuducca radykalnyja pazytyŭnyja źmieny. Bolšaść maich znajomych budzie pieražyvać vielizarny kryzis. Bolšaść znajomych litarataraŭ nia budzie viedać, na jakuju chaleru im zajmacca dalej litaraturaj. Bo nia buduć mieć abjektaŭ dla krytyki. Jany adrazu zrazumiejuć, što jany banalnyja hrafamany. Bolšaść našych znajomych palitykaŭ, apazycyjaneraŭ taksama zrazumiejuć, što jany ničoha nia ŭmiejuć. Bo im daviadziecca brać uładu ŭ svaje ruki, i vyjdzie na pavierchniu ichnaja niekampetentnaść. Našy mastactvaznaŭcy – z tych, jakija honiać na tych, chto razburaje Miensk, raptam atrymajuć kart‑blanš: zrabiecie horad takim pryhožym, jakim chaciełasia b, adbudujcie, što treba adbudoŭvać. I taksama niasoładka im daviadziecca. I hetak dalej. Voś takaja budzie pazytyŭnyja śvińnia.
Samaja hałoŭnaja śvińnia – heta paradaksalnaja sytuacyja, u jakuju trapiła naša kiraŭnictva. Miascovyja elity jaho prosta nienavidziać i nie padtrymlivajuć. I ŭžo skončanaja i pachavanaja sajuznaja damova. Heta vielmi składanaja sytuacyja, kali niama ŭnutranaj padtrymki i źniešniaj. A z ekanamičnym stanoviščam usio budzie dobra, usio ŭ nas pracuje. Ludzi my dyscyplinavanyja, ścipłyja, pryvykli da biednaści.
Śvińni roznyja byvajuć. Byvajuć brudnyja, z‑pad płotu, a byvaje ružovieńkaja, zasmažanaja. Tak što, hledziačy jakuju śvińniu mieć na ŭvazie. Ja ŭjaŭlaju hetuju śvińniu ŭ 2007‑m hodzie ŭ vyhladzie pryjemnaha, ružovaha parsiučka, jakoha nie adrazu chočacca zakałoć. Jon hołasna prakryčyć na ŭvieś śviet, što Biełaruś žyvie. Ja spadziajusia, što hod Śvińni nam pryniasie pryjemnaje śvinstva ŭ vyhladzie macavańnia našaj śvinskaj dziaržavy. Heta ja žartuju. A tyja śvinstvy, jakija nieŭzabavie nas mohuć čakać, paspryjajuć umacavańniu našaha śvinarnika. Ja asabista padrychtavany da roznych śvinstvaŭ maralna. A vielmi vialikaja častka našaha hramadztva nie padrychtavanaja. Śvińnia – jana vielmi rodnaja nam i darahaja žyviolina. I my ź dziacinstva majem da jaje vielmi dobryja adnosiny. Tamu ad śvińni ja čakaju tolki dabra.
Mohuć pajści «śvińnioj» rasiejcy. I naša abarona moža nia vytrymać ichnaha nacisku. Bo havorka pojdzie ŭžo nie pra canu na haz, a pra niezaležnaść. Prava zastacca niezaležnymi treba dakazać. A biełarusy – nie prybałty. Mohuć, zastaŭšysia dzień biaz skvarki, takoha nałamać, što dzieciam i ŭnukam raschlobvać daviadziecca. Straŭnikam ža dumajem, a nie mazhami j sercam.
Uličvajučy toje, što papiarednija hady ŭsie byli śvinskija, ja spadziajusia, što 2007‑y hod prosta pazbavić biełarusaŭ ad śvińni. Heta budzie samaja cudoŭnaja «śvińnia», jakuju sioletni hod moža nam padkłaści. I navat nia strašna, kali ŭ nas nia budzie hazu, na jakim my zmožam jaje pryhatavać. My dziela takoj nahody vialikaje vohnišča raskładziem.
Śvińnia budzie ź bieł‑čyrvona‑biełaj prasłojkaj. Zasmučacca dalej užo niemahčyma. Pavinien pračnucca niejki aptymizm. Tym bolš, što kolkaść naturalnych biełarusaŭ pamnažajecca. Raście kolkaść ludziej, jakim mova patrebnaja ŭ roznych sferach. Moža, nie ŭ vyšejšych palityčnych kołach, moža, nia ŭ sferach hramadzkich. Ale ŭ pobycie. A heta važniej. Što cikava, najbolšaja ciaha da movy — u ludziej z techničnaj adukacyjaj, u prahramistaŭ, a nie ŭ humanitaryjaŭ, jakija źviazanyja z movaj prafesijna. Dla ich mova była propuskam na fiłfaki, dzie nižejšy konkurs, i jany joju nie karystajucca pa‑za pracaj. Jany ludzi niebahatyja, im niama čym hanarycca. A voś technary ŭžo mohuć sabie dazvolić nia tolki prystojnaje aŭto, ale i movu. Lekaraŭ usio bolej sustrakajecca nieabyjakavych da movy. Ja tłumaču heta tym, što ludzi, jakija vučylisia padčas biełarusizacyi pa narmalnych padručnikach, zaraz skančajuć instytuty. Nabyli stabilnaść u žyćci, peŭny status sacyjalny. I viartajucca da movy.
Nia viedaju. Biełarusi ŭžo stolki śvińniaŭ padkłali, što jana pavinna była b daŭno zažyć niabłaha. Majučy stolki sała. Było b lepiej, kab hety hod nie śvińniu nam padkłaŭ, a kab voŭk zdoch dzie‑niebudź u lesie. Tamu što chopić spadziavacca na śvińniaŭ. Na samich siabie para spadziavacca. A inakš, tak i budziem uvieś čas u śviniačym stanie chadzić i vieraščać. Lepš, kali my pieratvorymsia ŭ lasnych dzikoŭ. U lesie bolš voli.
Ničoha nia zdarycca. Navat kali ŭźnimucca košty nafty i hazu. Pa sutnaści, heta ničoha nie vyrašaje. Bo siońniašni režym ustalavaŭsia davoli istotna. Jon zaprahramavany jašče, jak minimum, na piać hadoŭ. Tamu spadziavacca, što režym spatykniecca ab hetuju «śvińniu», nie vypadaje. A što tyčycca kulturnickaj, piśmieńnickaj sfery, dyk tut u nas nia ŭsio tak kiepska, jak ujaŭlajecca. Čytajučy siońniašnija teksty, i zhadvajučy tyja, što pisalisia ŭ 80‑ia hady, jany nie vyhladajuć horšymi. Dla mianie nia jość katastrofaj stvareńnie niejkich novych sajuzaŭ. Idzie baraćba ludziej za vyžyvańnie. Što takoje mastactva? Heta ŭnutranaja, mahičnaja ciaha čałavieka da adkryćcia tajny ŭ samim sabie. Praź litaraturu ŭ tym liku. I tamu ŭsio budzie zaležać ad taho, što napišuć Arłoŭ, Chadanovič, Razanaŭ, Baradulin. Hetym budzie ŭsio vyznačacca. Z taho, što jość istotnym, ničoha nia moža prapaści. I navat nie tamu, što jano napisanaje. A tamu, što na istotnym trymajecca žyćcio.
