Žychary rasijskaha miastečka Izborsk źviarnulisia z adkrytym listom da hubiernatara Pskoŭskaj vobłaści A Turčaka, u jakim skardziacca, što padrychtoŭka da
Jany, u pryvatnaści, niezadavolenyja, što histaryčny bruk u ramkach ramontu zamianiajecca asfaltam.
«Nam abiacajuć, što «budzie choraša». Ale heta budzie ŭžo inšaja «pryhažość». Jana nam nie patrebna», — kažuć aŭtary zvarotu, pavodle mierkavańnia jakich, stvarajecca ŭražańnie, što ŭłady prosta chočuć «prysabiečyć vialikija hrošy».
«Usie viedajuć, što 20 hadoŭ u XX stahodździ Izborsk uvachodziŭ u skład Estonii. I staryja ludzi pamiatajuć, jaki tady byŭ paradak.Kali z nami nichto nie ličycca, kali my ŭžo — nie hramadzianie ŭ svajoj krainie, nie haspadary ŭ svajoj chacie, kali tut nichto nie choča i nie moža nas abaranić, to chaj tady viernuć Izborsk u skład Estonii.
Estonija nie stavicca tak
