«Lapis Trubiackoj» anansavaŭ nazvu novaha alboma, jaki abiacaje być samym žorstkim z usioj tvorčaści hurtu. Siarhiej Michałok kaža, što
albom budzie nadzvyčaj aktualnym — «Lapisy» buduć zajmacca faktyčna žurnalistykaj z dapamohaj muzyki, hrajučy pieśni pavodle samych haračych padziejaŭ.
«Rabkor — heta vielmi jomisty i vielmi šmatznačny paniatak, — cytuje Siarhieja Michałka Generation.by. — Z adnaho boku, heta hučyć jak nazva muzyčnaha stylu, pa anałohii z chardkoram, brejkkoram,
heta takaja muzyka paŭstałych raboŭ.I ja mahu skazać, što novy albom budzie samym lutym i žorstkim z usich zapisaŭ,
Ź inšaha boku, „Rabkor“ — heta skaračeńnie ad staroha paniatku „rabočy karespandent“. A my ciapier budziem zajmacca mienavita što muzyčnaj žurnalistykaj. Nie ŭ sensie napisańnia artykułaŭ pra muzyku, a ŭ sensie napisańnia
Heta nie kanjunktura, heta sučasnaje i aktualnaje mastactva, jak ja jaho razumieju. Mastactva, jakoje adbyvajecca tut i ciapier.Muzyčnaja
toje, što pieśni, napisanyja pa takim pryncypie, mohuć chutka sastareć — heta mianie nie chvaluje.Bolš za toje, ja da hetaha imknusia!
Ja maru pra toje, kab praz 5 ci 10 hadoŭ ludzi naohuł nie razumieli, pra što my śpiavali ŭ 2012 hodzie. Kab usie hetyja prablemy źnikli z žyćcia ludziej.I tady my znoŭ vierniemsia da piesień pra kachańnie, kvietački i Mlečny šlach».
Ciapier hurt znachodzicca ŭ tury «Nie być skotam». Kožny kancert jakoha adbyvajecca z nadvyčajnym anšłaham.
«U nas ciapier adbyvajecca pierazahruzka kancertnaj prahramy, — tłumačyć Michałok. — My znoŭ hrajem pieśni „12 obieźjan“,„Puls epochi“ dy inšyja numary, jakija ŭsiaho paru hadoŭ tamu mnohim zdavalisia nadumanymi, adarvanymi ad realnaści.
Našy pieśni pra „maładość i radaść, anarchiju i lutaść“ vyhladali bufanadaj, i tolki ciapier raptam usim stała zrazumieła, što heta nijakija nie sny i nie mietafary, heta mastacki realizm u čystym vyhladzie. Hetyja pieśni tolki ciapier pačali
Ci płanuje Siarhiej Michałok pryjechać u Biełaruś, paśla taho, jak prakuratura vyrašyła nie zavodzić na jaho kryminalnuju spravu?Na pytańnie «Našaj Nivy» presavy sakratar hurta Alaksandr Bierhier adkazaŭ: «Pra heta asabista mnie ničoha nie viadoma. U rešcie rešt,
heta asabistaja sprava Michałka, u lubym razie naŭrad ci jon budzie apaviaščać šyrokuju hramadskaść ab svaim pryjeździe. Prynamsi, u Minsk na biełym kani ŭjazdžać nie budzie».
