Hryška:
Vy, Savielij, zvarjacieli,
Učyniŭšy dypraznos,
Sami vy siabie raździeli
I pahnali na maroz.
Saŭka:
Panimaješ, Hryša,
Nam Rasija bliže.
Nam Rasija mnohaje dała.
Panimaješ, Hryša,
Prosta nada łyžy,
Łyžy i kańki,
I ŭsie dzieła!
Hryška:
Što za hulni ź Jeŭraźviazam,
Što za bitva, što za boj?
Zastanieciesia
Z ekanomikaj svajoj.
Saŭka:
Hryša, panimaiš,
Choć ty moj tavaryš,
Nie pajmioš minia, kak ni prasi.
Tak pryjatna, Hryša,
Śniaŭ kańki i łyžy,
Vypić čarku, škvarkaj zakusić.
Hryška:
Zrazumieła mnie, pryjaciel,
Lepiej streniemsia paśla.
Ty zusim nie ŭ adekvacie,
Niemahčyma razmaŭlać.
Saŭka:
Hryška, ŭ samam dziele
My plavać chacieli,
Ci asudziat nas ci zaklajmiat.
My u siabie doma.
Vot dvarec ladovy.
Skora praviadziom čempijanat.
Hryška:
Ja miarkuju, nieŭzabavie
Budzie vam i šach, i mat.
