Pračytaŭ na sajcie radyjo «Svaboda» ab tym, što ŭ Žłobinie moładzievyja aktyvisty pačali źbirać podpisy za adnaŭleńnie pracy miascovaha histaryčna‑krajaznaŭčaha muzieja. U paviedamleńni havorycca pra toje, što budynak muzieja – heta były dziciačy sadok, ale ničoha nie skazana ab tym, čym źjaŭlaŭsia budynak da raźmiaščeńnia ŭ im dziciačaha sadka. Sprava ŭ tym, što žłobinski historyka‑krajaznaŭčy muziej znachodzicca ŭ budynku kaścioła sv. Kazimira, jaki byŭ pabudavany ŭ 1911 h. Na siońnia heta faktyčna adziny darevalucyjny budynak kaścioła, jaki zachavaŭsia na biełaruskich ziemlach byłoha Homielskaha dekanatu Mahiloŭskaj archidyjacezii.
Historyja pabudovy žłobinskaha kaścioła takaja: u pačatku XX st. Žłobin užo źjaŭlaŭsia važnym čyhunanym vuzłom, jaho nasielnictva pastajanna rasło i da 1905 h. dasiahnuła 4,5 tysiač čałaviek. Siarod haradžan, asabliva čyhunačnikaŭ naličvałasia šmat katolikaŭ, jakija vymušany byli adpraŭlać svaje relihijnyja patreby ŭ nievialikim malitoŭnym domie. 24 maja 1909 h. vierniki pastavili pytańnie ab pabudovie ŭ Žłobinie sapraŭdnaha kaścioła. Na čale z probaščam Antušaŭskaha kaścioła ksiandzom Alaksandram Bołtuciem byŭ arhanizavany kamitet, jaki zajmaŭsia vyrašeńniem hetaj prablemy, pačali źbiracca hrošy. U hety čas u susiednim Rahačovie pačynałasia budaŭnictva novaha kaścioła i žłobincy za 900 rub. vykupili stary rahačoŭski kaścioł. Ziamlu pad pabudovu kaścioła achviaravaŭ kniaź Drucki‑Sakalinski. Dziakujučy namahańniam ksiandza Alaksandra Bołtucia draŭlany kaścioł sv. Kazimira (jaki da pačatku 20‑ch nazyvali kaplicaj) paŭstaŭ u Žłobinie ŭ 1911 h. i isnavaŭ da 1934 h., kali jon byŭ začynieny savieckaj uładaj.
Varta pryhadać, što z 5 maja 1920 h. da lipienia 1921 h. kapiełanam Žłobinskaha kaścioła byŭ viadomy biełaruski relihijny dziejač Karł Łupinovič, jaki źjaŭlaŭsia prychilnikam biełarusizacyi kaścioła. Dumaju, što nie zaškodziła b z časam paviesić na budynku byłoha kaścioła miemaryjalnuju došku ŭ honar K.Łupinoviča.
Žłobinski kaścioł na karotki termin uznaviŭ svaju dziejnaść tolki ŭ časie Druhoj Suśvietnaj vajny, kali niamieckija ŭłady dazvolili viernikam adčyniać zabranyja kaścioły i ŭładkoŭvać kaplicy. Žłobinskija vierniki ŭ hady vajny čas ad času karystalisia z pasłuh vajskovych kapiełanaŭ akupacyjnych vojskaŭ. Paśla vajny ŭłady druhi raz adabrali śviatyniu i pierarabili jaje na dziciačy sadok. U pačatku 80‑ch hh. tut paśla kapitalnaha ramontu adkryŭsia historyka‑krajaznaŭčy muziej.
Pačatak 1990‑ch hh. staŭ časam adradžeńnia katalickaha žyćcia ŭ Žłobinie. Na Vierbnuju niadzielu 1991 h. na pracu ŭ horad pryjechaŭ ksiondz Jan Sałamon (ciapier źjaŭlajecca rektaram duchoŭnaj sieminaryi ŭ Pinsku). U 1992 h. 12 krasavika kala trochsot prychažan razam z ksiandzom Janam Sałamonam malilisia kala ścien muzieja, vykazvajučy tym samym žadańnie viaruć sabie kaścioł. Ab hetych padziejach pisała miascovaja hazieta «Novy dzień». Prośby ab viartańni śviatyni vierniki nakiroŭvali ŭ Viarchoŭny Saviet na imia staršyni S..Šuškievia. Ale ŭłady vyrašyli pa‑svojmu i nasupierak pažadańniam viernikaŭ vyrašyli addać katolikam zamiest histaryčnaha budynka kaścioła budynak kramy № 23.
