Jak i pad «Dažynki», pad Dzień biełaruskaha piśmienstva i druku, jaki sioleta buduć adznačać 2 vieraśnia, vydatkoŭvajucca značnyja srodki na dobraŭparadkavańnie. Tamu ŭ Hłybokim ciapier niaspynna dzie kładuć plitku, dzie padnaŭlajuć budynki na centralnych vulicach, a dzie i niščać staruju zabudovu.
Tempy dobraŭparadkavańnia ŭžo sarvanyja.
Navošta ŭciaplać univiermah?
Rekanstrukcyja rajvykankama.
Tak z "chruščovak" robicca "baroka".
Dzie biełaruskaje piśmienstva?
Na miescy histaryčnaha budynka budzie aŭtastajanka.
Tut byŭ Lenin.
Prykładam, pad novuju aŭtastajanku źniščyli pabudovu XVIII stahodździa, rytualnuju habrejskuju
«Voś dzie hatel, to bližej na 20 mietraŭ i była taja mikva. Kazali, što ŭsio vyznačana — što jaje buduć restaŭravać pad niejki turystyčny abjekt, pad ofis. I voś — ciapier stajanka. Nibyta hałoŭnaja meta — adrestaŭravać budynak rajvykankama i ŭniviermaha».
Spadar Skrabatun dzivicca: siamipaviarchovy cahlany budynak rajvykankama «ŭciaplajuć», jak heta robiać z žyłymi damami — «abšyvajuć» panielami z admysłovych materyjałaŭ. Što jašče bolš dziŭna — hetkim samym čynam «uciaplajuć» univiermah:
«Narmalny byŭ budynak. Nie, stolki hrošaj ubuchajuć, pad „futra“ zatynkujuć… A vo — heta jašče šedeŭr! Sučasnuju „chruščoŭku“ pierarabili pad baroka! Lištvy naviesili ź pienapłastu, usio takoje. Nie, moža, heta i pryhoža… ale kab sučasny budynak pierarabić pad daŭninu?»
Na dumku krajaznaŭcy, sučasnyja budynki lepiej było nie čapać — toj samy rajvykankam praz 30–40 hadoŭ taksama staŭ by ŭžo pomnikam architektury. Varta było b paškadavać i staryja drevy — ich miescami śpiłoŭvajuć, pakidajučy hołyja pleški.
Hołaja pleška ŭtvaryłasia i ŭ tym miescy, dzie jašče miesiac tamu byŭ pomnik Leninu. Pomnik źnieśli, i, pavodle niekatorych źviestak, na hetym miescy budzie halereja skulpturnych biustaŭ znakamitych uradžencaŭ Hłyboččyny. U pryvatnaści, zasnavalnika biełaruskaha teatra Ihnata Bujnickaha, mastaka i piśmieńnika Jazepa Drazdoviča, avijakanstruktara Paŭła Suchoha i navat prem'
«Mnie čynoŭnik adzin kazaŭ, što buduć biusty našych słavutych ziemlakoŭ, Łastoŭskaha, Suchoha… Ja nie viedaju navat, vieryć hetamu ci nie!»
Asablivaje viery spadar Uładzimir nie daje, bo nie bačyć zruchaŭ u patryjatyčnym kirunku — zdavałasia b, nabližajecca Dzień biełaruskaha piśmienstva i druku, a biełaruščyny ŭ Hłybokim nijak nie pabolšała. U jakaści prykładu Uładzimir Skrabatun pakazvaje na krasamoŭnuju šyldu Hłybockaha kansiervavaha zavoda, dzie napisana «Kupcov'» —
«I heta budzie jakraz u centralnaj častcy śviata! I ŭvohule da Dnia biełaruskaha piśmienstva ja nie bačyŭ, kab pamianiali choć adnu šyldu. Na darozie ŭkazalniki pamianiali, jany byli
Kab viarnuć joj histaryčnaje najmieńnie Zamkavaja, treba pierarabić šmat dakumientaŭ i piačatak, patłumačyli Uładzimiru Skrabatunu. A heta kaštuje šmat hrošaj. Tym nie mienš, na novych šyldach «ulica Lenina» taksama napisanaja
Šmat jakija budynki na hetaj centralnaj vulicy jašče ŭ ryštavańniach, choć u «pašpartach budaŭničych abjektaŭ» paznačana, što značnuju častku ich pavinnyja byli zdać jašče ŭ pačatku červienia.
