Hramadzki aktyvist, abaronca Kurapataŭ 2002 hoda, były palitviazień Vasil Parfiankoŭ kaža, što jamu patelefanavaŭ Aleś Makajeŭ i paviedamiŭ, što ŭ Kurapatach znoŭ valać kryžy. Vasil žyvie niepadalok i adrazu ž nakiravaŭsia ŭ Kurapaty.
«Ja padjechaŭ nie z tak zvanaha centralnaha ŭvachodu, kudy možna trapić praz padziemny pierachod, a źnizu, praź lasnuju darohu. Tam zaŭvažyŭ adzin pavaleny kryž, pajšoŭ dalej, tudy, dzie stajaŭ namiot padčas abarony Kurapataŭ. Tam zaŭvažyŭ dvuch chłopcaŭ, jakija plačyma šturchali kryž. Im hadoŭ pa 17 — 18. Ja kryknuŭ : „Što vy robicie?“ I jany pabiehli ŭ bok rynku „Akvabeł“ i „Bihsu“. Ja ich nie dahnaŭ. Vyklikaŭ milicyju. Hrupa pryjechała praz chvilin 20. Jany pačali fatahrafavać, jak złomlenyja hetyja kryžy».
Vasila Parfiankova ŭ milicejskaj mašynie apytali, što jon bačyŭ, zapisali jahonyja pakazańni.
U vychodnyja u Kurapaty treba znoŭ sklikać tałaku i adnaŭlać kryžy, kaža Vasil Parfiankoŭ: «Ułada ž hetyja kryžy adnaŭlać nia budzie. Buduć adnaŭlać ludzi. Nie chaciełasia b, kab heta paŭtaryłasia znoŭ».
