«Łajtsaŭnd»: «Nas źniali z usich efiraŭ i kancertaŭ» 86

Jak skłaŭsia los hurta paśla pajezdki na «Jeŭrabačańnie»? Ci buduć muzyki vystupać na «Słavianskim bazary»? Ci majuć jany namier jašče raz pasprabavać pakaryć «Jeŭrabačańnie»?

Na hetyja i inšyja pytańni adkazaŭ dyrektar hurta «Łajtsaŭnd» Juryj Karakin.

— Ščyra kažučy, niešta daŭno pra vas ničoha nie było čuvać…

— Tak, mabyć, i nie budzie ŭ najbližejšy čas. Nas faktyčna sprabujuć źniščyć, ale heta niemahčyma, bo ŭ nas vielizarnaja armija prychilnikaŭ nie tolki pa krainie, ale i za miažoj; padpisana niekalki kantraktaŭ z zamiežnymi pradziusarskimi centrami.

Nas źniali z usich televizijnych efiraŭ, kancertaŭ i aficyjnych mierapryjemstvaŭ.

Dadziena adpaviednaja kamanda źvierchu (nakolki ja razumieju, ź Ministerstva kultury i Administracyi prezidenta).

— Vy tak śmieła pra heta zajaŭlajecie: prama ź ministerstva, administracyi…

— A my ŭčora byli ŭ ministra na pryjomie — sprabavali vyśvietlić niekatoryja pytańni. Možna skazać, što razmova nie atrymałasia: nas faktyčna paprasili z kabinieta. A jašče ministr skazaŭ, što ŭ nas zabaronienych hurtoŭ niama naohuł.

— A vy ŭžo adnosicie siabie da zabaronienych hrup?

— My pryviali ministru kankretnyja prykłady, kali i ŭ jakija kancerty my byli ŭklučany i aficyjna prainfarmavany ab hetym, a zatym nas vykinuli. I ŭ rešcie rešt ja damohsia adkazu ad režysioraŭ mierapryjemstvaŭ: jany skazali, što im dadziena rasparadžeńnie źvierchu.

Na sustrečy prezidenta z talenavitaj moładździu (kudy, darečy, «Łajtsaŭnd», pieramožca dźviuch nacyjanalnych premij 2011 hoda, nie byŭ zaprošany) prahučała, što hrupa «Łajtsaŭnd» arhanizavała na «Jeŭrabačańni» niejkuju bojku. I na pytańnie prezidenta, ci sapraŭdy heta było, ministr, jak nam raspaviali, paćvierdziŭ: tak, heta było na samaj spravie. Choć nasamreč bojki nie było, i my ŭžo nie raz raskazvali pra heta! A na toje, što prajšło ŭ litoŭskaj presie pra bojku, my spačatku machnuli rukoj, ale, jak akazałasia, daremna, tamu što z hetaj tannaj iłžyvaj siensacyi razduli ledź ci nie suśvietny skandał.

— A ź jakoj nahody naohuł vy chadzili na pryjom da Łatuški?

— Pa vynikach «Jeŭrabačańnia». Minuŭ miesiac, ale prafiesijnaha abmierkavańnia vynikaŭ vystupleńnia na «Jeŭrabačańni» tak i nie było, a treba było pahavaryć pra heta. Adnak akazałasia, što naša mierkavańnie nakont hetaha ministra nie cikavić.

— Jon vas paklikaŭ abo vy sami zapisalisia?

— Heta była naša inicyjatyva.

Naźbirałasia šmat pytańniaŭ, u tym liku i dziŭnaja situacyja, kali ŭsie zaprašeńni hrupy «Łajtsaŭnd» na aficyjnyja mierapryjemstvy i kancerty anulavali, u nas navat nie było ni adnaho vystupu na Dni niezaležnaści!

— Dyk moža, vy patrabujecie zanadta vialiki hanarar?

— Jaki hanarar, pra što vy kažacie?! Havorka idzie pra dziaržaŭnyja kancerty, tam usim artystam płaciać standartnuju staŭku.

— A na «Słavianski bazar» vy jedziecie?

— Jak vyśvietliłasia, užo nie. My pavinny byli vystupać na adkryćci fiestyvalu, ludzi kupili kvitki, my byli ŭ afišy,

ale nam stali pastupać paviedamleńni ad hledačoŭ pra toje, što nas užo źniali z prahramy. My pačali raźbiracca, telefanavać režysioru, a jon kaža: vas niama ŭ prahramie.

Naohuł heta vielmi dziŭna. Čynoŭniki zaprašajuć za vialikija hrošy zamiežnych udzielnikaŭ «Jeŭrabačańnia» sa Šviecyi i inšych krain, a svajho ŭdzielnika, jakoha abraŭ narod suprać voli hetych čynoŭnikaŭ, vykidvajuć z prahramy. Ja liču, što heta prosta niepavaha da svajho naroda.

— I čym vy sami tłumačycie takoje staŭleńnie da siabie?

— Tłumačycca heta ŭsio prosta, na moj pohlad: ministr kultury paśla «Jeŭrafestu» atrymaŭ vymovu za falsifikacyju vynikaŭ finału nacyjanalnaha adboru.

A vinavatymi ŭ hetym akazalisia nibyta my. Mnie zdajecca, heta padobna na pomstu…

— Vy dumajecie, ministr kultury budzie pomścić za niejkuju niezrazumiełuju vymovu?

— Na sustrečy stała zrazumieła, što jon pra vymovu dobra pamiataje.

— Darečy, pra «Jeŭrafest». Kali ja pravilna zrazumieła, abmiežavalisia vymovami i zvalnieńniem pradziusara Dźmitryja Baranava. Kryminalnuju spravu nichto nie ŭzbudžaŭ?

— Nie, nakolki nam viadoma, vymovy razdali, i ŭsio na hetym.

Mianie, darečy, vielmi ździviła adno vykazvańnie ministra padčas našaj razmovy. Kali ja pravilna zrazumieŭ,

jon ličyć, što naša pajezdka na «Jeŭrabačańnie» pieršapačatkova była niapravilnym chodam. Jon ličyć, što pavinna była pajechać śpiavačka, jakaja vyjhrała dziakujučy falsifikacyi, a nam by dali abiacańnie, što my pajedziem na «Jeŭrabačańnie» na nastupny hod, tady b u nas zastałosia bolš času na padrychtoŭku.

Zatym my prasłuchali mini-lekcyju ab tym, što Ministerstva kultury nikoha nie zabaraniaje i adnolkava dobra stavicca da ŭsich artystaŭ i što hrupu «Łajtsaŭnd» uklučyli ŭ prahramu dnia zakryćcia fiestyvalu.

A jašče ministr skazaŭ, što kali my ličym, što jon nas publična abyłhaŭ pierad prezidentam (heta pra historyju z bojkaj), to my možam padać na jaho ŭ sud. Nu chiba heta narmalna?

— Nie škadujecie, što naohuł uviazalisia ŭ hetuju historyju z «Jeŭrabačańniem»?

— Nie, nie škadujem. Baraćba ŭmacoŭvaje siły.

— Čytała, što Dźmitryj Kałdun zajaviŭ pra namier jašče raz trapić na «Jeŭrabačańnie». A ŭ vas niama takoha žadańnia?

— My pakul nie viedajem, što budzie dalej, i na dalokuju budučyniu nie zahadvajem. Moža, i pasprabujem jašče raz.

Zaraz płanujem padrychtavać pres-kanfierencyju i sieryju artykułaŭ pa temie «Zakuliśsie «Jeŭrabačańnia».

— I pra što budziecie pisać?

— Naš vypadak unikalny tym, što była raskryta falsifikacyja vybaru vykanaŭcy, što pryviało da mnostva prablem. Na konkurs faktyčna pajechaŭ «pradukt», całkam «pryhatavany» Biełteleradyjokampanijaj. My praktyčna ni na što nie mahli paŭpłyvać.

— Hučyć naiŭna: kali vy byli nie zadavoleny pastanoŭkaj numara ci jašče čymści, to mahli b umiašacca.

— My padpisali kantrakt, zhodna ź jakim štrafnyja sankcyi składajuć kala 200 tysiač jeŭra. My mahli nie zhadžacca na niejkija prapanovy, navat admovicca vyjści na scenu, ale ŭ takim vypadku nam daviałosia b pradać usiu majomaść i vypłacić štrafnyja sankcyi, kampiensavać usie vydatki NDTRK.

— Pasłuchaješ vas i padumaješ: dy navošta naohuł imknucca trapić na hety konkurs, kali potym čakajuć takija nastupstvy?!

— Nu nichto ž nie dumaje, što ŭsio paviarnucca tak. I ŭsie ličać, što ź imi takoje dakładna nie zdarycca. Ale, niahledziačy na heta, my ni pra što nie škadujem. My nabyli vialikuju kolkaść prychilnikaŭ u roznych krainach, nie tolki ŭ Jeŭropie; my atrymlivajem mnostva słoŭ padziaki za našu pieśniu, u tym liku z Aŭstralii, Afryki, Amieryki; jana dapamahaje ludziam žyć. Heta samaje hałoŭnaje dla nas.

«Tut i ciapier»

Chočaš padzialicca važnaj infarmacyjaj ananimna i kanfidencyjna? Pišycie redaktaru «Našaj Nivy» ŭ TH