Pieršy vakalist The Beatles: «Ja vystupaŭ ź biełaruskimi muzykami» 11

Toni Šerydan.

Šerydan (sprava) z «bitłami» ŭ hamburhskija časy.

Charysan, Makartni, Star, Šerydan i Lenan.

Toni nie choča ŭ šou-biznes, jamu padabajecca być «badziaham».

Albom «Rannija zapisy The Beatles z Toni Šerydanam» jość u luboha amatara livierpulskaj čaćviorki. Pieršy raz u studyju «bitły» pryjšli mienavita jak hurt, jaki supravadžaŭ śpievaka Toni Šerydana. Mienavita ź im jany vystupali ŭ słavutym hamburhskim Star Club. «Naša Niva» parazmaŭlała z Toni Šerydanam pra tyja časy.

«Naša Niva»: U pačatku 60-ch Hamburh byŭ rok-stalicaj śvietu. Čamu tak vyjšła?

Toni Šerydan: U toj čas u Brytanii i ZŠA ŭsie hukazapisvajučyja kampanii, mieniedžary, radyjo- i televiadučyja, kazali, što rok-n-rołu zastałosia žyć maksimum hod.

Asabliva ŭ Ńju-Jorku muzyčnyja bosy imknulisia zabić hetuju muzyku. I tady brytanskija muzyki pačali jeździć ihrać u Hamburh. Ja tudy pajechaŭ na dva miesiacy, i voś navat ciapier žyvu ŭ Hamburhu. My hrali pa vosiem hadzinaŭ za noč, kožnuju noč, ciaham miesiacaŭ. Inšaha padobnaha miesca ŭ śviecie prosta nie było. Mienavita ŭ Hamburhu my pierastali kapijavać vykanaŭcaŭ kłasičnaha rok-n-roła. Brali škilet pieśni, i nasadžvali na jaje «svajo miasa».

Hamburhskija kłuby byli nakštałt Akademii maładych muzykaŭ, i ź ich pačałasia muzyčnaja revalucyja 60-ch.

Kłasičny supolny zapis z The Beatles

«NN»: Vy vystupali z The Beatles, Gerry & The Pacemakers….

TŠ: Tady ŭsie hrali z usimi.

Vajna skončyłasia nie tak daŭno, i brytancam, jakija jechali ŭ Hamburh, «da vorahaŭ», ciažka było intehravacca ŭ niamieckaje hramadstva. Ale my tady byli amal dzieci, nam było pa 20 hod, i my razumieli, što my nijakija nie vorahi ź niamieckaj moładziu

. Dziakujučy muzycy, my nie stali nienavidzieć adzin adnaho.

U Hiermanii za 12 hadoŭ ułady Hitlera nie było nijakaj kreatyŭnaści, nie było litaratury, mastactva — usio zabaroniena.

I ŭ Hiermanii adčuvaŭsia kulturny hoład, jany pastupova adkryvali dla siabie džaz i rytm-n-bluz. Absalutna nichto ŭ Hamburhu nie vykonvaŭ rok-n-roł, kali my tudy pryjechali.

«NN»: Kali vy ŭpieršyniu sustreli The Beatles, ci možna było pradkazać ich dalejšy pośpiech?

TŠ: Nie-nie-nie! Kali tabie dvaccać, a ty sustrakaješ takich samych dvaccacihadovych, i ŭsie vy muzyčnyja fanaty z hihanckim eha i vialikaj luboŭju da svajoj spravy, vy imknieciesia stvaryć razam niešta, akreślić svaju terytoryju, prymusić usio navokał ruchacca.

Nichto navat nie dumaŭ na temu budučyni The Beatles. Usie ž ličyli što rok-n-rołvoś-voś pamre. U «bitłoŭ» była depresija — jany nie bačyli śviatła ŭ kancy tunela.

«NN»: Nakolki ciažka było vytrymlivać vaśmihadzinnyja kancerty?

TŠ: Heta była ciažkaja praca, ale nam treba było niejak vyžyvać, uvieś čas być badziorymi.

«NN»: A z apłataj jak?

TŠ:

My atrymlivali pryblizna jak klerki ŭ banku.

«NN»: Ci praŭda, što Rynha Star pačaŭ vystupać z vami, a nie z The Beatles?

TŠ: Tak, jon pačynaŭ u mianie.

Rynha byŭ vielmi lanivy. Kali jon hraŭ u našym hurcie, my ŭvieś čas musili davać jamu vyśpiatka, kab jon hraŭ lepiej.

Bubnačy ŭvohule lanivyja ludzi… U The Beatles tady bubnačom byŭ Pit Best, vielmi važny čałaviek u ich livierpulskija časy. Ale

biez Rynha nie było b The Beatles — byŭ by zvyčajny hurt, ź inšym bubnačom im by nie ŭdałosia stvarać voś hetuju chimiju i mahiju muzyki.

Pit dahetul nie razumieje, što jaho vialikaja zasłuha ŭ tym, što jon «daŭ darohu» Rynha. Užo dziela hetaha možna było naradžacca! Pit pakryŭdžany na los dahetul.

Sweet Georgia Brown

«NN»: Džordž Charysan adnojčy skazaŭ, što ŭsiamu, što ŭmieŭ, navučyŭsia ŭ vas.

TŠ: Nu, nie viedaju. Nas nichto nikoli nie vučyŭ — heta była naša prablema. My vučylisia, słuchajučy Ełvisa i Džery Li Ljuisa, my brali kavałački viedaŭ, paŭsiul, dzie mahli. Ale

kali hraješ pa vosiem hadzin za dzień, u peŭny momant razumieješ, što «voś jano — zahučała», heta niešta novaje, što ty sam vynajšaŭ.

«NN»: U Džona Lenana zaŭždy byŭ ciažki charaktar. Ci prajaŭlałasia heta ŭ hamburhskija časy?

TŠ:

U Džona było składanaje dziacinstva: śmierć maci, baćka jaki kinuŭ siamju… Samaje ščaślivaje było ŭ Džordža Charysana. Dy i ŭ Poła šmat dobraha ŭ žyćci było. Poł u dziacinstvie prapuściŭ praź siabie ŭsiu muzyku, jakaja isnavała — tamu jon i byŭ najlepšym muzykam u The Beatles.

My ŭsie naradzilisia padčas vajny, i heta nakłała na nas adbitak, i heta zastałosia z nami na ŭsio žyćcio. Paśla vajny nijakaha «śviatła» ŭ žyćci nie było, pakul my nie sutyknulisia z rok-n-rołam.

Asabliva, kali my pačuli Ełvisa. My enerhiju, jakuju inšyja traciać na dzieŭčyn, tracili na toje, kab zrabić hetuju muzyku svajoj.

«NN»: Paśla hučnaha pośpiechu «bitłoŭ» u Brytanii, čamu vy nie viarnulisia da ich?

TŠ: Jany mianie klikali z saboj u Livierpul, kazali, što tam možna rabić toje samaje, što my rabili ŭ Hamburhu. Kazali, što my ź imi razam kłasna hučym i vyhladajem. Ale ja skazaŭ «nie». U mianie kantrakt na zapis u Hamburhu, čaho mnie viartacca…

Kali jany stali zvyšviadomymi, ja za ich vielmi radavaŭsia. Chacia, kali my z kalehami pačuli ich pieršyja sinhły — Love me Do i Please, Please me, my nie mahli zrazumieć, što heta takoje? Śpiavajuć niejkaje łajno.

«Kachaj, kachaj mianie» — na kaho jany raźličvajuć? Na dziaŭčyn-padletkaŭ? Ale heta była stratehija. I źmiena imidžu, i muzyki. Ad ich admovilisia ŭsie hukazapisvajučyja kampanii, adzinaja, jakaja zhadziłasia ź imi pracavać — JEMI. Ich pradusar Džordž Marcin sapraŭdny čaraŭnik, ale navat jon nie moh ujavić, u jakija fihury jany pieratvoracca. Paśla pieršych sinhłaŭ «bitły» pačali stvarać hienijalnuju muzyku.

«NN»: Ale ž vy taksama źmianili svaju muzyku ŭ 60-ch?

TŠ: Tak, ja zaŭždy lubiŭ džaz, Reja Čarlza. My ŭsie słuchali amierykanskuju muzyku ŭ dziacinstvie. U Anhlii było šmat amierykanskich sałdataŭ, jakija viartalisia z Hiermanii. Jany pryvieźli nam svaju muzyku — mienavita tady ja ŭpieršyniu pačuŭ džaz, Sinatru.

Roźnica pamiž anhličanami i amierykancami była vialikaj. Amierykancy byli pazityŭniejšyja. Anhličanie nie ŭśmichalisia, a amierykancy byli viasiołyja i vielmi padabalisia dziaŭčynam.

Vystup u Star Club praź piaćdziesiat hod

«NN»: Vy i sami hrali na vajnie — u Vjetnamie.

TŠ: Ja zastavaŭsia tam vasiamnaccać miesiacaŭ i amal źjechaŭ z hłuzdu — na vajnie ŭvohule ciažka nie źjechać z hłuzdu. Davoli chutka ja zrazumieŭ, što

muzyka adbivaje achvotu vajavać. Ad jaje chočacca damoŭ. Adnojčy my na Kalady vykonvali White Christmas, i sałdaty prosta płakali…

U kancy 1967 hoda anhlijskija haziety dali infarmacyju, što ja zahinuŭ u Vjetnamie. Ja adrazu ž napisaŭ maci, što sa mnoj usio ŭ paradku, ale jana nie mahła pavieryć, i mnie daviałosia jechać u Hiermaniju, kab jaje ŭpeŭnić. U svoj čas jana nie mahła pavieryć, što ja pajedu ŭ Hiermaniju śpiavać dla «vorahaŭ», a paśla na nastupnuju vajnu — kab śpiavać dla amierykancaŭ.

«NN»: Čym vy zajmajeciesia ciapier?

TŠ: Viedajecie, ja nikoli nie chacieŭ rabicca «zorkaj», zaŭždy byŭ takim vałacuham. Mnie niecikava traplać u čarty, ja vystupaju, zapisvaju muzyku. My pisali razam z žonkaj, ale ŭ minułym vieraśni jana pamierła, i ja dahetul nie mahu apravicca, vielmi pieražyvaju… Jeździŭ vo ŭ Indyju, šukaŭ sabie huru.

Ja nikoli nie chacieŭ trapić u šou-biznes, biehać pamiž hukazapisvajučymi kampanijami. Mnie padabajecca zastavacca volnym. Ja vystupaju pa ŭsim śviecie.

Darečy, u Sankt-Pieciarburhu, u Rasii, daviałosia ihrać ź biełarusami.

Chłopiec, ź jakim my pracavali ŭ Rasii, skazaŭ: «Ja pryviadu tabie dvuch cudoŭnych hitarystaŭ». Jany pryjechali ź Biełarusi, my ź imi šykoŭna syhralisia. Adnak finansavyja prablemy nie dazvolili nam pajechać razam dalej, kab my mahli paru miesiacaŭ papracavać i zapisać albom. Škada, ja b vielmi chacieŭ heta zrabić — jany mianie natchnili.

Imionaŭ ich u mianie niama, ale kali jany pračytajuć našuju hutarku, jany znojducca.

Toj samy kancert u Sankt-Pieciarburhu

«NN»: CI padtrymlivajecie vy stasunki z Połam i Rynha ciapier?

TŠ: Nie asabliva. Ja źbiraŭsia na siamidziesiacihodździe Rynha, ale nie vyjšła — byli inšyja spravy. Paru hadoŭ tamu my bačylisia z Połam, kali jon pryjazdžaŭ u Hamburh. Parazmaŭlali pra maładość, zhadali staryja časy, abmierkavali što adbyvajecca z našymi starymi znajomymi… Ale heta, skažu ščyra, vielmi nudna.

Poł jon, viedajecie, sientymientalny, lubić viartacca ŭ «staryja časy», a ja žyvu siońniašnim dniom, i nie vielmi lublu zhadvać Hamburh.

Hutaryŭ Juraś Uskoŭ

Chočaš padzialicca važnaj infarmacyjaj ananimna i kanfidencyjna? Pišycie redaktaru «Našaj Nivy» ŭ TH