Nia treba narakać na prosty lud. Što jon bačyŭ za svajo žyćcio za saviettami? Niejak daviałosia hladzieć kinachroniku 1930-ch. Pracoŭnyja i sialanie pierad kameraj słavili ščaślivaje žyćcio, vystupajučy na niejkim schodzie. Zrazumieła, hałoŭnym dabradziejem byŭ tavaryš Stalin i partyja balšavikoŭ. Dasiul pomniacca słovy adnoj pracoŭnaj: “Ci mahli b my, prostyja kabiety, niekali dumać, što jašče za našym žyćciom budziem vadzić svaich dziaciej u sadki, jeździć adpačyvać na kurorty?... Dziakuj tavaryšu Stalinu, što daŭ nam žyćcio, daŭ mahčymaść adpačyć na kurorcie!… I heta chočuć u nas zabrać praklatyja trackisty j bucharyncy… Dziakuj tavaryšu Jažovu, što pierapyniŭ ich varožyja namiery”.
Potym našyja babuli j dziaduli chvalili Brežnieva, za jakim žyćcio padavałasia im rajem. Paśla chruščoŭskich trudadnioŭ zarobki, pašparty i mahčymaść adpravić dziaciej u ludzi padavalisia viaršyniaj žyćciovych dasiahnieńniaŭ.
Žyćcio praciahvaje svaju chadu, techničny i kulturny prahres dabirajecca pacichu i da nas, jak by my ni namahalisia heta zapynić.
Zaraz narod pačaŭ atrymlivać niejkija palohki, staŭ pałučać krychu bolš i navat maje prava (ale nie mahčymaści) atrymać kredyt pad budaŭnictva asabistaha žytła. Možna brać u bankach pazyki na kuplu aŭto i DVD-prajhravalnikaŭ z chatnimi kinateatrami – čym ža nie viaršynia maraŭ dla bolšaści.
Mahčyma ŭ budučyni ciapierašnija apazycyjnyja dziejačy buduć kazać svaim unukam: “Dziakuj hlabalizmu, žyćcio nam daŭ — hipermarkiety i restarany ŭ kožnaj vioscy. Kredyty na pryvatnyja paloty ŭ kosmas uziać možna. Ci mahli b my pra heta niekali navat maryć?”
