Kamentar Redakcyi.
Rasieja raźvitałasia ź pieršym za svaju šaścisothadovuju historyju demakratyčna abranym kiraŭnikom. Pachavała davoli abyjakava. Ličanyja tysiačy ludziej pryjšli raźvitacca z byłym kumiram. Nie paraŭnać z tym, jak biełarusy chavali Bykava.
Toje, što Jelcyn byŭ pieršym prezydentam u krainie, jakaja raniej viedała tolki absalutnych manarchaŭ i hiensiekaŭ, mnohaje tłumačyć jak u abyjakavaści raźvitańnia, tak i ŭ maniery kiravańnia taho, kaho adpiavali. Adnak čamu Jelcyn, jaki moh lohka pieravieści ŭsio da zvykłaha praciahu papulisckaj tyranii, jak toje zrabili niekatoryja jahonyja kalehi, vybraŭ, urešcie, inšy šlach?
«Jakaja siła viała klasyčnaha savieckaha menedžera, typovaha rehijanalnaha partrabotnika, jaki mieŭ hrubavatyja maniery praktyka‑haspadarnika z vytvorčaha ramanu, da taho, kab źmianić krainu, układ jakoj zdavaŭsia nieparušnym i viečnym? Źbieh abstavinaŭ, intuicyja, serca?» — zadaje pytańni rasiejski kamentatar Andrej Kaleśnikaŭ.
Bolš čym vypadak, instynktyŭnaja praha ŭłady ci emocyja, dumaju, Jelcyna viało ćviordaje, vynašanaje pierakanańnie. Jahony dzied byŭ raskułačany, baćka represavany, sam Jelcyn, jak sotni savieckich ludziej, zdoleŭ vyrvać dla siabie vyšejšuju adukacyju tolki tamu, što prychavaŭ siamiejnuju bijahrafiju. Dziacinstva, pieršy vychad u ludzi, žyćciovyja ŭniversytety, jak sfarmulavaŭ Horki, try punkty, jakija farmujuć śvietapohlad nazaŭždy.
Takija, jak Jelcyn, byli ŭ kampartyi, navat sakratarami, bo była ŭ ich enerhija i rozum, a daroha da samarealizacyi, a časam prosta samazachavańnia, išła praz partyju. Jany prymali praviły hulni, ale viedali: voś paŭpraŭda, prapahanda, a toje — čysty padman. A voś hetaje: raskułačany dzied, represavany baćka, biaspraŭnaje junactva jość praŭdaj savieckaje historyi. Tamu Jelcyn z palohkaj prajšoŭ praź pieraacenku kaštoŭnaściaŭ i pry pieršym vypadku pakvitaŭsia ź biesčałaviečnaj systemaj, ad jakoj tak paciarpieła jahonaja siamja.
Śvietapohlad Jelcyna byŭ sfarmavany jahonym siamiejnym vopytam, ale i toj adukacyjaj, jakuju jon atrymaŭ, i hramadztvam, da jakoha naležaŭ. Reformy Jelcyna kantrastavali z reformami Haŭła nastolki, nakolki roźnilisia hramadztva Rasiei j Čechii i adukacyja lideraŭ, vyšturchnutych navierch chvalaj pieravarotu. I, na vychadzie z reformaŭ, bahaćcie siamji Haŭła i bahaćcie siamji Jelcyna.
...Praź niekalki hadzinaŭ paśla śmierci pieršaha prezydenta Rasiei ŭ stalicy Biełarusi zatrymali čatyroch chłopcaŭ i adnu dziaŭčynu. Byccam by jany rasklejvali nalepki «Čarnobylskaha šlachu» na moście miž Maskoŭskim i Kastryčnickim rajonami («jak mnoha havorać mnie nazvy takija»). A moža ŭvohule ničoha nie rasklejvali, a prosta hučna žartavali na biełaruskija temy. Tak by mović, niecenzurna łajalisia. Štatnaja sytuacyja našych dzion. Na nastupny dzień samy humanny na śviecie sudździa Š. praštampavaŭ prysudy: pa siem sutak. Tak vyjšła, što ja viedaju adnu z zatrymanych — bialavuju Śviatłanu P., budučuju medsiastryčku, viedaju, choć i zavočna jaje niemaładuju, spracavanuju mamu, brata, jaki vymušany byŭ kinuć pracu i pravieści dva dni kala sudu i izalatara.
Pracujučy ŭ adnym z apošnich bastyjonaŭ biełaruskaj svabody i pierajeździŭšy paŭkrainy, viedaju sotni takich śvietłych junakoŭ, rasklejščykaŭ i chulihanak. Chtości ź ich — Kastuś, Aleś ci taja samaja Śviatłana, vypuskniki akreścinskaha, a časam, na žal, vaładarskaha, škłoŭskaha ŭniversytetaŭ — hadoŭ praz 20—30 uznačalać našu krainu. U hetym ja baču vialiki šaniec biełaruskaj nacyi.
