Na budynkach horada źjavilisia vyjavy staražytnaha Navahrudka.
Pomnik Uładzimiru Vysockamu.
Na vulicy Savieckaj na miescy śpiłavanych lipaŭ pasadzili novyja drevy.
Pano na budynku kramy "Dziciačy śviet".
Adnoŭleny budynak Doma kultury.
Mastackaja halereja mastaka Kastusia Kačana (sprava).
Adnoŭleny damok XIX st. Pafarbavanyja ścieny, škłopakiety.
Hatel "Jeŭropa" adnaŭlajuć 6 hod.
Novy pomnik afhancam.
Čynoŭniki niasuć kvietki da pomnikaŭ. Sprava namieśnik staršyni Hrodzienskaha abłvykankama Ivan Žuk, źleva staršynia Navahrudskaha rajvykankama Anatol Markievič.
Novy žyły kvartał budavali niekalki hod.
U horadzie možna zaŭvažyć ślady aŭralnaj pracy.
Vulicu Spartovuju nie paśpieli adramantavać da śviata.
Hod tamu Navahrudak adznačyŭ 500 hadoŭ atrymańnia Mahdeburhskaha prava.
Śviatočnyja placoŭki.
Śviatočnyja placoŭki.
Haściej vitali čarkaj, kiłbasoj i śpievami.
Pačatak dažynak prajšoŭ u tumanie.
Rycarski turnir adbyvaŭsia na zamčyščy.
Dažynki ŭ Navahrudku prapanujuć tradycyjny śviatočny asartymient.
Biełarusy lubiać śviaty.
Navahrudskija ŭłady vykanali abiacańnie, sumiaściŭšy admienieny raniej rycarski turnir z abłasnymi dažynkami.
Adnym ź simvałaŭ takoha spałučeńnia stała časovaja skulpturnaja kampazicyja na ŭjeździe ŭ horad z boku Minska: kazačny zamak ź viežaj, u padnožžy jakoha lažyć hihancki kołas.Karespandent «NN» naviedaŭsia ŭ Navahrudak, kab na svaje vočy pabačyć, jak źmianiŭsia staražytny horad za hod kapitalnaha ramontu.
Dažynki ŭ tumanie
Piatničnaja ranica ŭ Navahrudku sustrakała mocnym tumanam. Babuli ŭ jarkich chustkach, jakija sieli ŭ aŭtobus niedzie za Mirom, žartavali: «Budziem pad ruki chadzić, kab nie zhubicca». Na płoščy razhortvaŭsia śviatočny handal, z kałonak danosilisia śpievy pra chleb i sol.
Z vakzała idu ŭ centr pa vulicy Savieckaj. U vočy kidajucca prykmiety aŭralnaj padrychtoŭki, najpierš — śviežyja pierakapanyja hazony. Na miescy śpiłavanych lipaŭ pasadzili novyja dreŭcy. Nasuprać ahrarnaha kaledža adramantavali spartyŭny haradok. Słupy mietaličnaj aharodžy ŭzdoŭž jaho pastavili na bardziur, ale cemientam jašče nie zamazali.
Para piensijanieraŭ, što taksama kirujecca ŭ centr, źjedliva kamientuje: «Cełaje leta ŭ ich było i nie paśpieli. Kab choć kaho nie prydušyła hetym pryhožym płotam»
Pomnik Uładzimiru Vysockamu ranicaj papularnaściu nie karystajecca.
«Lepiej by Mulavinu pastavili, što nam toj Vysocki», —demanstruje patryjatyzm žančyna z vysokaj pryčoskaj. Praŭda, paźniej kala pomnika zaŭvažna paboleła cikaŭnych. Raz-poraz adbyvalisia hrupavyja i adzinočnyja fotasiesii.
Pryjemny siurpryz čakaje kala samaj płoščy. Na ścianie budynka kramy «Dziciačy śviet» namalavanaja vyjava staražytnaha Navahradka. «Pavodle rekanstrukcyi Viktara Staščaniuka», paznačana ŭ kucie. Paźniej nasuprać budynku miascovaj milicyi na vulicy Mickieviča znachodžu vyjavu haradskoj ratušy, zroblenuju ŭ padobnym styli.
Dom kultury adnavili,
a voś byłuju kaviarniu «Haścinny dvor», što mieściłasia ŭ budynku XIX st., vyratavać nie ŭdałosia, na jaje miescy chutčej za ŭsio źjavicca mulaž. Na čas dažynak jaje zaviesili budaŭničaj sietkaj.
«Tavaryš fatohraf, pačastujciesia ŭ nas!»
Na płoščy davoli ludna. U cełym, afarmleńnie padvorkaŭ miascovych haspadarak i pradpryjemstvaŭ mała čym roźnicca ad tradycyjnych dla dažynak śviatočnych placovak. Butaforskija płastykavyja śvińni i busły, stały z kiłbasami i šašłykami, kisłymi hurkami i kapustaj, a taksama suvieniry z dreva i sałomki, papkorn, sałodkaja vata i maski ź filma «Kryk».
«Tavaryš fatohraf, idzicie da nas pačastavacca!» — zaprašaje žančyna, nalivajučy ŭ płastykavy stakančyk mutnavatuju vadkaść z butli.
«Chaj by byŭ i rycarski fest, škada, što admianili. Ale dobra, što choć tak zrabili — śviataŭ u nas i tak niebahata», —pa-fiłasofsku aceńvaje ideju sumiaścić festy adzin z udzielnikaŭ śviata.
«Mama, ja vyjhrała rołtan!» — radujecca dziaŭčynka. Da stała, za jakim razyhryvajecca imhniennaja łatereja, adrazu pačynajuć padciahvacca achvočyja vyprabavać los.
«Źnič» i vajskovy arkiestr
Ad ranicy haściej dažynak zabaŭlajuć narodnyja kalektyvy. Ich śpievy danosiacca z hałoŭnaj placoŭki na płoščy. Troški paźniej tam źjaŭlajecca ŭzorna-pakazalny arkiestr Minabarony.
Muzyki ŭ formie robiać sapraŭdny furor,u aŭtobus pa skančeńni vystupu ich pravodzić nie adzin dziasiatak hledačoŭ, zasmučanych zanadta karotkaj prahramaj.
Na zamčyščy ładziacca konkursy łučnikaŭ, dvuboi. Na vystup «Źniča» ja spaźniŭsia, ale raskacisty hołas Taboliča ŭsio adno pačuŭ, błukajučy ŭ kaktejli z tumanu i dymu ad manhałaŭ.
Tut varta zrabić paŭzu i adznačyć taki momant — pracu milicyi.
Hetym razam nie było ni durnych turnikietaŭ ź mietałašukalnikami, ni śpiecnazaŭcaŭ z aŭtazakami. Milicyjanty byli sama vietlivaść i heta tolki dadavała śviatočnaha nastroju.
Fatahrafuju zusim niadaŭna adkryty pomnik udzielnikam vajny ŭ Afhanistanie. U hety momant da jaho kirujecca delehacyja čynoŭnikaŭ. Na čale hrupy pieršy namieśnik staršyni Hrodzienskaha abłvykankama Ivan Žuk i staršynia Navahrudskaha rajvykankama Anatol Markievič. Apošni paśla ŭskładańnia kvietak raskazvaje, što
pomnik kaštavaŭ 300 miljonaŭ rubloŭ, 200 miljonaŭ ź jakich vydatkavała Navahrudskaja jeparchija BPC.Pra pomnik Mindoŭhu, jaki nie adzin hod źbirajucca ŭstalavać u centry horada, čynoŭnik nie zhadvaje. Adzin z varyjantaŭ budučaj skulptury možna pabačyć na płocie budaŭničaj placoŭki budučaha hatela «Jeŭropa», jaki pačynali budavać jašče ŭ 2006-m.
Niaroŭny los uskrain
Idu da vajskovaha haradka, dzie niadaŭna zbudavali novy žyvy kvartał, pra jaki pisała abłasnaja hazieta ŭ artykule pra padrychtoŭku horada da dažynak. Sustrakaju vajskovaha piensijaniera, jaki vyhulvaje sabaku.
«Da dažynak, kažacie? Dy nie, heta pryvatny kaapieratyŭ, ludzi sami budavalisia», —kaža jon. A voś u vajskovym haradku paradak za hety hod naviali: zrabili parkoŭki, adramantavali darohi, uciaplili ścieny. U novym kvartale, pa słovach surazmoŭcy, nie chapaje miescaŭ dla adpačynku i haradskoha aŭtobusa. Zrešty, kaža jon, mahčyma chutka zrobicca i heta.
U 3-m Minskim zavułku, na inšym uskrajku Navahrudka, niekali žyli maje dzied z babulaj, adsiul paśla čatyroch hadoŭ vučoby ŭ 2000-m źjechaŭ i ja. Daroha tut jak była ŭ jaminach, tak i zastałasia. Zrešty, nadzieju daje susiedniaja vulica Spartovaja, jakuju choć i nie paśpieli adramantavać da śviata, ale prynamsi ŭzialisia adnaŭlać.
Pierad samym adjezdam sustrakaju siabra. Jon dzielicca ŭražańniami ad kapitalnaha ramontu:
«Letam pryjechała proćma budaŭnikoŭ. Kažuć, što im paabiacali dobryja hrošy. Ale atrymali pieršy zarobak i bolšaść źjechała. A horad ŭsio leta byŭ niby paśla bambiožki, ludzi złavalisia».Ciapier taja niezadavolenaść pakrysie źnikaje — darohi adramantavali, dvary ŭparadkavali.
Staražytny Navahrudak pieražyŭ čarhovy kapitalny ramont, padzialiŭšy los inšych haradoŭ, pryznačanych stalicami ahulnych abo rehijanalnych stalicaŭ śviata ŭradžaju ci piśmienstva. Pry hetym status byłoj stalicy VKŁ byŭ chutčej simvalična padkreśleny z dapamohaj pano dy biłbordaŭ pry darozie.
Chočacca spadziavacca, što dojduć ruki i realistyčnych spravaŭ: horadu, jaki hod tamu adznačyŭ 500-hodździe atrymańnia Mahdeburhskaha prava, nie chapaje pomnika Mindoŭhu, bruku i kaviarniaŭ.
