Prezentacyja ŭ duchu Maršu
Uładzimier Arłoŭ i Hienadź Sahanovič prezentavali svaje «Dziesiać viakoŭ biełaruskaj historyi» ŭ muroch lehiendarnaha Biełaruskaha liceju. Aŭtary «Dziesiacioch viakoŭ...» rolu hetaj navučalnaj ustanovy dla Biełarusi akreślili tak: «Licej moža pretendavać na svajo miesca i ŭ našaj knizie. Budzie ździejśnieny, napeŭna ž, i prajekt knihi pra licej — niechta moža jaje ŭžo piša. Šmat staronak pra licej možna znajści ŭ knizie «Aniamieńnie», choć i nie adpaviedny nazoŭ jana maje: hołas biełarusaŭ nie niamieje, a hučyć macniej i macniej». Na imprezie panavaŭ duch jašče niadaŭna minułaha Maršu Svabody—II. «Niaŭžo Biełarusi nakanavana być krajem zaśniežanaha vielikana, kudy nikoli nia pryjdzie Viasna?» — zapytałasia adna liceistka. U.Arłoŭ adkazaŭ hetaksama vobrazna: «Kali pasłuchać dyktaraŭ BT, jakija nazyvajuć apanentaŭ režymu «admarozkami», u nas usio bolšaje «admarožanych», i na karyść hetaha śviedčyć Marš Svabody—II. Ja z aptymizmam hladžu ŭ budučyniu. Prahnozy — ryzykoŭnaja reč. Dastajeŭski napisaŭ u dziońniku: «Zajzdrošču ŭnukam i praŭnukam, jakim nakanavana pabačyć Rasieju ŭ 1941 hodzie»...
Aŭtary «Dziesiacioch viakoŭ...» pryznalisia, što piaciochtysiačny nakład amal razyšoŭsia, i ciapier paŭstaje patreba pieravydańnia. Raniej U.Arłoŭ admaŭlaŭ mahčymaść praciahu knihi ad 1918 hodu da siońnia, ale hetym razam niečakana vydaŭ pakul jašče niapeŭnyja plany: «Moža my dapišam knihu, kali pačniecca novaje stahodździe, bo z adlehłaści lepiej budzie vidać panaramu padziejaŭ».
Viktar Muchin
