VYZVOLNY ROK
Časopis “ARCHE” prysudziŭ svaju štohadovuju premiju “Za sumlennaje słova” śpievaku Lavonu Volskamu
Farmalnaj padstavaj uhanaravańnia Volskaha staŭsia jahony ŭdzieł u stvareńni albomu “NRM” “Try čarapachi”, supolnaha prajektu “Ja naradziŭsia tut” i rok-hurtu “Zet”. Namieśnica hałoŭnaha redaktara “ARCHE” Alaksandra Andryjeŭskaja skazała, što sioletniuju premiju varta było b nazvać “Za vyzvolny rok”.
Premija “ARCHE” prysudžajecca štohod za najbolšy ŭniosak u raźvićcio volnaha biełaruskaha słova (u šyrokim razumieńni słova “słova”). Joj adznačajucca ŭsie navatarskija i adnačasova viečnyja dasiahnieńni biełaruskamoŭnaje hramady. Pretendentaŭ majuć prava vyłučać siabry redakcyi časopisu, jany ž vybirajuć vartaha z vartych na svaim apošnim pasiedžańni ŭviesnu.
Sioleta siarod naminantaŭ byli pryvatnaje vydaviectva “Biełaruski knihazbor”, što abahnała dziaržaŭnyja pa kolkaści vydadzienych biełaruskamoŭnych knih; try Siarhiei — Dubaviec, Chareŭski i Šupa, jakija stvaryli novaje biełaruskamoŭnaje radyjo “Bałtyjskija chvali”; Dzianis Ramaniuk, syn Michasia Ramaniuka, što padrychtavaŭ da druku baćkavu knihu “Biełaruskija narodnyja kryžy”; biełaruski student z Aŭstryi Andruś Žvir, jaki zakłaŭ Internet-biblijateku “Biełaruskaja palička”; a taksama dva litaratary: Leanid Hałubovič za knihu paezii “Apošnija vieršy Leanida Hałuboviča” j Viktar Šnip za antykalanijalnuju satyru “Sabačych historyjaŭ”.
Muzyka — mastactva, jakoje najmacniej upłyvaje na śviadomaść i zdolnaje najlepiej adlustravać čałaviečyja pačućci. Volski byŭ zavadataram i lideram rok-revalucyi ŭ biełaruskaj muzycy. Jahonyja pieśni śpiavajuć dziasiatki tysiačaŭ čałaviek.
Tamu vybrali Volskaha.
Lavon Volski
Być rok-muzykam u Biełarusi našmat cikaviej, čym u jakim inšym miescy — treba šmat čaho ŭmieć: hrać na ajčynnych elektrainstrumentach, zroblenych z adkidaŭ vytvorčaści Barysaŭskaj zapałkavaj fabryki; varyć struny ŭ kastruli z salonaj vadoj dziela palapšeńnia huku; zaklejvać bubny haračym prasam praz hazetu; “zaziamlać” aparaturu na systemu centralnaha aciapleńnia abo na žaleznuju leśvicu, kali repetycyjnaja kropka ŭzimku nie aciaplajecca... Tamu ŭciekačoŭ i kalabarantaŭ z ešalonu rok-muzykaŭ bolš, čym adkul. Biahuć zbolšaha ŭ inšyja krainy, maŭlaŭ, ciśnie praklataja rečaisnaść, nie daje raskrycca nadzvyčajnamu talentu. Ź pierajezdam dziaržaŭnaje miažy apošni mizarnieje ŭ paraŭnańni z hlabalnaj viasiołkavaj perspektyvaj pracy ŭ piceryi. Bo sapraŭdnaja pryčyna adjezdu — unutranaja vyčarpanaść, razhublenaść, niaviedańnie, što skazać ludziam, jakija pryjšli na kancert.
Lavon Volski nikudy ad nas nia źjedzie. Jahonaja niepradkazalnaść i vybuchovaja enerhija dapamahaje jamu źmianiacca razam z časam. Niemahčyma zdahadacca, kaho ŭbačyš na nastupnym kancercie — Kanclera ŭ čornym halife, zvarjaciełaha fantamasa, dzieciuka ŭ čyrvonym pinžaku abo ŭvohule jakoha-niebudź Pinokijo. Nieviadoma, što pačuješ — “Prostyja słovy” ci “Dastała”. Na ŭsich jahonych pieśniach, malunkach, vieršach, apaviadańniach lažyć paprostu klajmo hienijalnaści, jakoje niemahčyma ścierci navat supersučasnymi technaapracoŭkami. I heta prymušaje publiku šaleć na kancertach. Volski ładzić seansy masavaha hipnozu, zapisvaje kasety ź lekavym efektam, pieratvaraje vadu ŭ napitak “Buracina”. Jahonyja prodki byli ŭ liku pieršych pierasialencaŭ, jakija paśla hlabalnaj katastrofy ŭ systemie zorki Betelhiejze trapili na Biełaruś. Tolki dziakujučy ekstrasensornym zdolnaściam, jakija pieradajucca z pakaleńnia ŭ pakaleńnie, jahony praprapradzied zdoleŭ vyjści ź lesu, u jaki zavioŭ lićvinaŭ mahutny rasiejski viadźmak Ivan Susanin. Melodyi mnohich pieśniaŭ Volskaha nahadvajuć prakavietnyja viedyčnyja himny (až da supadzieńnia peŭnych hitarnych chadoŭ!). A praz 200 hadoŭ u jahony honar budzie nazvany najhłybiejšy krater na terytoryi biełaruskaj kalonii na Marsie.
Ihar Niachviedaraŭ
Naša historyja
ZET.
Našaja kamanda stvaryłasia pry kancy 70-ch, kali bujaŭ chipanski ruch. Było nas, jak i zaraz, čaćviora plus klavišnik. Usie mieli roznaha kštałtu muzyčnuju adukacyju — ad siaredniaj specyjalnaj da vyšejšaj. Hrali na roznych studenckich viečarynach. Tady na takija mierapryjemstvy źbirałasia strach kolki narodu, zaŭziatary roku navat raźbirali dachi, kab trapić u pamiaškańnie, dzie ŭsio adbyvałasia.
Nieŭzabavie z Anhlii pryjšoŭ zapyt na biełaruskuju kamandu, dziela ŭdziełu ŭ festyvali suprać Aparteidu. My byli samyja prafesijnyja, maładyja i jašče nie paśpieli zaplamić svaje imiony pjanstvam dy inšymi formami raspusty. Minkult vybraŭ nas. Z nami doŭha pravodzili prafilaktyčnuju rabotu, tłumačyli, što možna, što nielha, i voś my pierajechali miažu SSSR! Našaja radaść nia mieła miežaŭ. Krychu psavali jaje chiba 11 supravadžalnikaŭ, vidavočnych ahientaŭ KHB, jakija ŭsiu darohu pili, čaplalisia da pravadnicaŭ, vykidali ŭ vokny pustyja butelki, byčki, majtki dy inšuju brydotu.
Zhrali my kancert na stadyjonie Ŭembli. Pośpiech byŭ šalony.
Potym my zhrali jašče adzin kancercik u maleńkim klubie (anhielcy zrazumieli, što hrošy za vialiki kancert zabiraje savieckaja dziaržava, i paprostu dali nam zarabić).
Ledźvie my viarnulisia dachaty, jak 11 ahientaŭ zakłali naš nielehalny kancercik, i nas pačali ciahać pa śledčych orhanach. Naš klavišnik nia vytrymaŭ ucisku, pačaŭ užyvać marychuanu, hierain, kakain i trankvilizatary i praz vosiem hadoŭ pamior.
My vymušanyja byli zaviazać z muzykaj.
Pačałasia pierabudova. Chtości pajšoŭ u biznes, chtości praciahvaŭ pić. Ja sam handlavaŭ srodkami mabilnaje suviazi...
Hod tamu my sabralisia na dni naradžeńnia adnaho svajho daŭniaha znajomaha-biznesoŭca. Jon i kaža: “A ci nie sabracca vam, chłopcy, nanova, nie pahrać staryja svaje hity?” My na pjanuju hałavu pahadzilisia, a naranicu hladzim – kantrakt padpisany: za 3 nastupnyja hady treba zhrać 80 kancertaŭ!
Pačali źbiracca, repetavać. Pajechali na “Basovišča”, atrymali tam pryz. Časta hrajem u Polščy, u Biełarusi, źbirajemsia ŭ Trynidad i Tabaha.
Časta ŭ nas pytajucca: u jakim styli vy pracujecie? Heta syntez muzyki flamenka, kantry, tvistu, rehtajmu z elementami indastryjeł i dram-n-bejs.
Jašče nas pytajuć: čamu vy hrajecie ŭ maskach? Pa-pieršaje, my nie nastolki maładyja, kab demanstravać publicy svaje tvary, a podźvihi “rolinhaŭ” paŭtarać nia majem namieru. Pa-druhoje, takim čynam chočam paźbiehnuć kultu asoby vakalista i lider-hitarysta, jaki zazvyčaj supravadžaje kamandy našaha kštałtu. My ličym, što heta zahannaja praktyka, kali basist i bubnač zastajucca ŭ cieniu. Usie ŭ hurcie musiać być raŭnapraŭnymi.
Chaj maładyja pavučacca, chaj stvorycca, narešcie, kankurencyja ŭ biełaruskaj muzycy! Bo, kali nia my, dyk chto, a kali chtości, dyk čamu nia my?
Adzin z kamandy
Bijahrafii:
Porter. Charaktar nardyčny, haniebnych suviaziaŭ nia maje. Naradziŭsia daŭno. Vučyŭsia ŭ instytucie enerhietyki j mechanizacyi liftavaha abstalavańnia. Hraŭ u hurcie na bubnach. Pracavaŭ u sfery naftavaha biznesu. Kali firma była začynienaja aficyjnymi strukturami, vyrašyŭ viarnucca da muzyčnaje dziejnaści. Mianušku atrymaŭ za luboŭ da ciomnych hatunkaŭ piva i čornaskurych žančynaŭ.
Stronh. Naradziŭsia 31 lutaha 1939 h. U časie niamieckaje akupacyi pracavaŭ u palicyi. Paśla vajny apynuŭsia ŭ Arhientynie. U 1971 h. viarnuŭsia ŭ Biełaruś (byŭ skinuty z parašutam niepadalok ad Jocevičaŭ). Staiŭsia. Hraŭ u hurcie na hitary dziela padryvu savieckich ustojaŭ. Paśla 1991 h. adyšoŭ ad muzyčnaje j padryŭnoje dziejnaści j viarnuŭsia da ich u 2000-m. Mianušku atrymaŭ za rezki charaktar.
Akrabat. Skončyŭ cyrkavuju vučelniu. Adnojčy padčas składanaha piruetu zvaliŭsia z-pad kupału na arenu. Dva hady byŭ paralizavany. Namahańniem voli prymusiŭ siabie ŭźniacca sa špitalnaha łožka. Staŭ na złačynny šlach — karystajučysia cyrkavoj padrychtoŭkaj, załaziŭ u ciažkadastupnyja pamiaškańni, dzie znachodzilisia hrošy j kaštoŭnaści. Hraŭ na bas-hitary. Stvaryŭ firmu, jakaja zajmałasia admyŭkaj brudnych hrošaj. Paśla pierastrełki z kankurentami syjšoŭ sa złačynnaha šlachu dy viarnuŭsia ŭ muzyku.
Kancler. Naradziŭsia ŭ Paŭnočnaj Karei. Horača padtrymlivaŭ palityku vialikaha nastaŭnika Kim Ir Sena, idei Čučchie. Vučyŭsia ŭ SSSR, u Miensku. Tam padpaŭ pad upłyŭ hurtu, dzie hrali vyšejzhadanyja asoby. Na radzimu nie viarnuŭsia. Hraŭ na hitary, śpiavaŭ. Pracavaŭ u supolnaj biełaruska-niamieckaj firmie, jakuju začynili cieraź izalacyjanisckuju palityku ciapierašniaje ŭłady. Viarnuŭsia da muzyčnaje dziejnaści. Mianušku atrymaŭ praz svaju prazachodniuju aryjentacyju, jakaja pryjšła na źmienu addanaści idejam Čučchie.
