Sioleta na Krapivienskaje pole pad Voršu jechali razam z ekskursijnaj hrupaj praz Tałačyn i Smalany. U Tałačynie pravasłaŭnaja carkva była pabudavana jak unijackaja. Baciuška raspaviadaje pra historyju saboru spakojna: «U tyja časy, kali budavaŭsia naš chram, bolšy ŭchił byŭ u uniju». Zaprašaje pryjechać naleta na kanferencyju, pryśviečanuju hadavinie zbudavańnia chramu.
U Smalanach usie achvotna fatahrafujucca na fonie staroha daminikanskaha klaštaru. Dabracca da ruinaŭ «Biełaha Kovielu» — zamku, što pabudavali kniazi Sanhuški ŭ XVII st., nie ŭdałosia: daždžy pieratvaryli jaho navakolle ŭ nieprachodnuju miascovaść.
U aršanskim kaściole Śv.Jazepa ksiondz zapytaŭsia: «Vy, mabyć, pryjšli pahladzieć karcinu z Aršanskaj bitvaj? Pa vačach baču». Kopija karciny «Bitva pad Voršaj» (aryhinał — u Varšavie) zachoŭvajecca ŭ kaściole. Kali padjaždžali da Bohajaŭlenskaj carkvy pravasłaŭnaha Kucieinskaha manastyra, adzin z spadarožnikaŭ zapytaŭsia: «A što, manastyr taksama raniej byŭ unijackim?» Daviałosia tłumačyć, što ŭ nas nia ŭsie pravasłaŭnyja cerkvy byli raniej katalickimi dy ŭnijackimi chramami…
Na Krapivienskaje pole pryjechali ponačy. Milicyja zapisvała ŭ natatniki numary ŭsich mašynaŭ. Na pytańnie kiroŭcy, čamu zapisvajuć, byŭ adkaz:
— A raptam z vami što-niebudź zdarycca?
— Što sa mnoj moža zdarycca? — razhubiŭsia kiroŭca.
— A vy ŭpeŭnieny, što z vami ničoha nia moža zdarycca?
Namioty abychodziła kampanija z majora dy čatyroch seržantaŭ, šukała hałoŭnaha arhanizatara. Nie znajšoŭšy «hałoŭnaha», milicyja sastupiła miesca kadebešnikam. Tyja prybyli ź videakamerami, zapeŭnivajučy, što zdymajuć dla asabistych archivaŭ.
Paśla hreka-katalickaha nabaženstva dy rycarskich dvubojaŭ śpiavali bardy. Ihar Muchin-Rabianok, Sierž Minskievič, jak i dva Źmitry — Bartosik i Sidarovič — vykonvali staryja pieśni. Praŭdzivaj zorkaj hladzieŭsia Andrej Chadanovič. Adkryćciom festu stałasia paetka Taciana Barysik — aŭtarka «NN» i kankurentka Chadanoviču ŭ sfery iraničnaje paezii. Hetaja abajalnaja dziaŭčyna i atrymała sałamianuju «Załatuju karonu» festu ad Alesia Puškina i Aryny Viačorki. A bard z Žodzina Pavał Krasoŭski atrymaŭ rycarski piarścionak. Sam Puškin nie spyniaje šakavać publiku: «Jedzie Łukašenka na tanku pad bieł-čyrvona-biełym ściaham. Vakoł tanka Viačorka, Labiedźka, Sieviaryniec. A źvierchu nadpis: «Na Vilniu!»
Ad papiarednich fest roźniŭsia j tym, što sioleta ŭdzielniki pačali pić raniej, čym zvyčajna. Užo hadzinie a dziaviataj-dziasiataj viečara ładnaja pałova ŭdzielnikaŭ była napadpitku. Asabliva ščyravali aršanskija sacyjał-demakraty: pili «Za salidarnaść!» i prosta tak. Skončyŭsia fest dyskatekaj i pryjezdam Andreja Mielnikava. Stomleny papiarednimi vystupami hieneratar admoviŭsia pracavać dla «baćki» aršanskaha festu — Mielnikavu daviałosia śpiavać bieź śviatła dy mikrafona.
Prysutny
