27 červienia ad archikatedralnaha kaścioła Imia Najśviaciejšaj Panny Maryi vyjšła XVII piešaja pilihrymka Minsk‑Budsłaŭ. U piacidzionny šlach da Maci Božaj Budsłaŭskaj sa stalicy vyrušyli bolš za trysta pilihrymaŭ.
Kałona pilihrymaŭ, strakataja ad roznakalarovych chuścinak, charuhvaŭ i ściahoŭ, jak zaŭsiody internacyjanalnaja. Razam ź biełarusami u naš nacyjanalny sanktuaryj iduć rasijanie, palaki i litoŭcy. U pilihrymcy da Maci Božaj asabliva jasna adčuvaješ, što my ŭsie — Jaje dzieci, a tamu pamiž nami nie pavinna być varožaści i padziełaŭ.
Pałomnictva raspačałosia śviatoju Imšoju, jakuju celebravaŭ u intencyi pilihrymaŭ Apostalski Administratar Minska‑Mahiloŭskaj archidyjacezii biskup Antoni Dziamjanka. U svajoj hamilii biskup razvažaŭ pra značeńnie adpačynku, jaki moža stać časam, pryśviečanym Bohu.
«Siońnia my sabralisia, kab u Imia Božaje raspačać pilihrymku ŭ Budsłaŭ. Mahčyma, mnohija ludzi, hledziačy na vas, buduć ździŭlacca: čamu čas ułasnaha adpačynku vy pryśviačajecie relihijnym metam? Niaŭžo nie lepš było b pajechać kudy‑niebudź na mora abo, prynamsi, na lecišča? Adnak nam nielha zabyvacca pra toje, što čałaviek źjaŭlajecca adzinstvam dušy i cieła. Adpačynak čałavieka — heta nie tolki «pieradych» dla zmučanaha cieła, ale taksama dychańnie dla dušy. A čałaviečaja duša adpačyvaje tolki ŭ kantakcie z Boham, i hety kantakt niasie z saboju adkryćcio sensu žyćcia čałavieka i daje siły lubić bližniaha», — z takimi słovami źviarnuŭsia biskup da pilihrymaŭ. Jon taksama adznačyŭ, što «pilihrymka ŭ Budsłaŭ źjaŭlajecca svojeasablivym simvałam našaha žyćcia, heta jak by vandravańnie ŭ dom Niabiesnaha Ajca. Na šlachi pilihrymki ŭ dom Spradviečnaha ŭvachodzić toj, chto raspačynaje duchoŭnuju abo ŭnutranuju pilihrymku. Heta imknieńnie da śviataści».
Na zakančeńnie biskup Antoni Dziamjanka nahadaŭ, što pilihrymka maje vyklučna relihijny charaktar i błahasłaviŭ pilihrymaŭ, pakrapiŭšy ich śviatoju vadoju. Jak zaŭsiody, bolšaść pilihrymaŭ składaje moładź, ale jość taksama starejšyja ludzi i dzieci. Cikava, što niekatoryja maładyja siemji paznajomilisia mienavita ŭ darozie da Maci Božaj.
Sa śpievami kałona rušyła na poŭnač: tudy, dzie siarod lasoŭ i bałot znachodzicca Nacyjanalny sanktuaryj Maci Božaj Budsłaŭskaj, Apiakunki Biełarusi. Apoŭdni pilihrymy vyjšli ź Minska, a jašče praz hadzinu zrabili pieršy karotki pryvał.
