Napaŭrasšpilenyja veluravyja pinžaki, nahavicy-klošy, vusy-«padkova», čosavyja tury pa čarnamorskim uźbiarežžy, hastroli z «prahresiŭnymi amerykanskimi śpievakami» — biełaruskaja estrada čverć stahodździa tamu.
Na biełaruskaj savieckaj scenie nie było epatažu, nie było šoŭ. Zatoje daskanała była adpracavana sceničnaja chada dy pastaŭleny hołas. Na estradzie 70—80-ch byli zusim nie biezhałosyja i blakłyja śpievaki: Mulavin i Bartkievič, Rainčyk i Vujačyč, braty Pučynskija i Jeŭdakimaŭ, Jarmolenka i Rajeŭskaja.
Uźlot biełaruskaj estrady na pačatku 70-ch źviazany ź «Pieśniarami». Šalonaja papularnaść VIA adsunuła da druhi plan vakalistaŭ-adzinočak. Sceničny vobraz savieckich VIA — syntez nacyjanalnaha i liverpulskaha: napaŭrasšpilenyja veluravyja pinžaki, nahavicy-klošy, pantofli na platformie dy jaki pajasok z uzorami. Moda na doŭhija vałasy biełaruskich artystaŭ 70-ch jašče nie zakranuła. Kali daŭžynia vałasoŭ pieravyšała normu, jany staranna začesvalisia nazad i pakryvalisia łakam.
Dla raskrutki tahačasnych zorak tre było prabić manapalista ŭ halinie hukazapisu — Usiesajuznuju firmu hramzapisu «Melodyja» — i vydać kružełku-hihant. Tady papularnaść była harantavanaja. «Zavajova Maskvy» (udzieł u prahramie «Pieśnia hodu», u chit-paradach TASS, hazety «Moskovskij komsomolec»), zdymki ŭ respublikanskich infarmacyjna-zabaŭlalnych prahramach («Sustreniemsia paśla 11», «Vyklikajem na bis», «Teledyskateka»), 20-chvilinny muzyčny film, pryśviečany kalektyvu, — voś maksymum, jakoha mahli dasiahnuć biełaruskija artysty. Heta i była papularnaść.
Poŭnaściu hety artykuł možna pračytać u papiarovaj i pdf-versii "Našaj Nivy"
Siarhiej Budkin
