Kancert Źmitra Jaŭtuchoviča 23 vieraśnia ŭ mienskim Domie litaratara adbyvaŭsia pry paŭpustoj zali.
Imprezie, biez sumnievu, brakavała reklamy — afišaŭ u horadzie. Usio ž taki 11 hadoŭ — peryjad dastatkovy, kab zabycca na kolišniuju słavutaść. Zrešty, tyja, chto na kancert pryjšoŭ, naŭrad ci škadavali: Źmicier pakazaŭ, što jon zastajecca nia tolki vydatnym estradnym kampazytaram, ale j nieabyjakim šoŭ-menam.
Dla pieršaj pieśni jon vyjšaŭ na scenu ŭ kamizelcy, pašytaj z maleńkich amerykanskich ściažkoŭ. Źmicier tančyŭ ź viadučaj polečku i tanha, źjaŭlaŭsia na scenie ŭ mascy, demanstratyŭna razuvaŭsia, nadziavaŭ to pilotku, to vialikuju strakatuju kłoŭnskuju kiepku…
Suzorje śpievakoŭ, jakija vykonvali pieśni Jaŭtuchoviča, — Ina Afanaśjeva, Andrej Chlastoŭ, Džymi Nelsan, Alaksandar Zaŭharodni — dapaŭniałasia salidnym pieralikam prysutnych aŭtaraŭ vieršaŭ: Uładzimier Niaklajeŭ, Aleś Badak, Viktar Šnip. Siarod zaprošanych vyłučaŭsia Leanid Prančak: pieśni na jaho vieršy zaniali pałovu kancertu. Niekatoryja ź ich («Kałychanka», «Viciebski doždž», «Dastavaj, Jazep, harmonik») vykonvalisia dvojčy — roznymi vykanaŭcami.
Kancert atrymaŭsia nastalhičny. I nia tolki tamu, što pieśni byli pieravažna staryja — pačatku 90-ch. Sami śpievaki j paety zhadvali tuju paru («epochu Jaŭtuchoviča», pavodle čyjhości trapnaha vyrazu) sa skruchaj: «Jaŭtuchovič pakazaŭ, što moža być dobraja biełaruskamoŭnaja dziciačaja pieśnia, moładzievaja pieśnia. A potym źjechaŭ u Ameryku». A adzin z vystupoŭcaŭ dadaŭ: «I pravilna zrabiŭ, bo — kamu my tut patrebnyja?»
Poŭnaściu hety artykuł možna pračytać u papiarovaj i pdf-versii "Našaj Nivy"
Adam Voršyč
