«Chto ŭ vojsku nie słužyŭ, tamu nia być sapraŭdnym mužčynam». Heta sprečnaje mierkavańnie. A voś što, nie paspytaŭšy na ŭłasnym vopycie vajskovaje škoły žyćcia, ciažka zrazumieć sens źjavy, schavanaj za abrevijaturaj DMB, ci dembiel, hetaje praŭda.
U cyvilnych svajo razumieńnie vajskovaje słužby. Matula pryčakała syna — cełaha, zdarovaha i navat pasyciełaha, čaho bolš žadać? Siabroŭka, jakaja daryła tabie hłybokija i časam navat kalarovyja listy, niekali troški naiŭna, ale j kranalna zaprasiła ciabie razam pakaladavać. Ot ža, niby heta tak prosta ŭ vojsku — pajści i pakaladavać. Brat, što ŭ vojsku nie słužyŭ i čaściakom zaby(i)vaŭ na listavańnie, matyvujučy adsutnaściu času, tak i zastaniecca ŭ hetym pytańni «ciomnym». Chiba što baćka całkam zrazumieŭ mianie, bo sam maje adpaviedny vopyt i jamu ničoha nia treba tłumačyć.
Dembiel — heta śviatoje dla tych, chto ŭžo adsłužyŭ ci jašče čakaje svajho.
Dembiel — heta toje, pra što pačynaješ dumać ź pieršych chvilin vajskovaha žyćcia.
Dembiel — pazycyja №1 u hit-paradzie dumak maładoha sałdata paśla kamandy dniavalnaha «Adboj!». Spačatku sałdat padumaje pra hety — niedasiažny ci blizki — dzień, a ŭžo potym pryhadaje mamu z tatam, siastru-brata, dziaŭčynu, nu i, narešcie, chatnija stravy.
DMB — heta toje, čamu pieravažna pryśviečany vajskovy falklor, što staranna źbirajecca i vandruje z natatnika ŭ natatnik.
Poŭny varyjant čytajcie ŭ papiarovaj i pdf-versii hazety "Naša Niva"
Siamion Piečanko
