U Homieli 21–22 lutaha prajšli mierapryjemstvy, prymierkavanyja da śviatkavańnia Dnia rodnaj movy.21 lutaha demakratyčnyja aktyvisty napisali dyktoŭku «List
Uviečary 22 lutaha Homielskaja haradskaja arhanizacyja «Tavarystva biełaruskaj movy imia Franciška Skaryny» pry padtrymcy hramadskaj kampanii «Budźma» praviała paetyčny viečar z udziełam maładych paetaŭ Alesia Płotki, Aryi Ulryki Hatalskaj, Aleha Bokłaha, Hanny Novik. Paetka Łarysa Ramanava prezientavała svaju knihu «Śviataja vada». «Ja šukaju śviatoje ŭ ludziach — jak jano źjaŭlajecca, ci jość naohuł. Kala Vietki jość šmat krynic, na adnoj, kala vioski Šarścin, dzie ja była niadaŭna, visiać abročnyja ručniki. Značyć, heta važna ludziam — krynicy, vada ŭ jakich ličycca śviatoj, jany šanujuć. Značyć, nie ŭsio stračana», — dadała Łarysa Ramanava.
U viečarynie ŭziaŭ udzieł viadomy bard Źmicier Bartosik. Jon prezientavaŭ novy albom «Dźvie hitary».Paetyčny pierakład vieršaŭ 60–70 hadoŭ, jakija składajuć załaty fond rasijskaj aŭtarskaj pieśni (Uładzimir Vysocki, Bułat Okudžava, Alaksandr Viarcinski), byŭ zrobleny Ryhoram Baradulinym.
Kažučy ab rodnaj movie i jaje sučasnym stanie, Źmicier Bartosik adznačyŭ, što, na žal, biełaruskaja mova nie źjaŭlajecca srodkam znosin u siońniašniaj Biełarusi. «Moža, kali i budzie. Na siońnia biełaruskaja mova — heta toje, što nadaje sens majmu, i nie tolki majmu, žyćciu, a šmatlikim tvorcam, ludziam, jakija žyvuć nie tolki dziela hrošaj i straŭnika, a zazirajuć u zaŭtrašni dzień dziaciej», — skazaŭ bard.
Pavodle jaho słoŭ, mova ŭ siońniašniaj Biełarusi — heta taja łakmusavaja papierka, jakaja dazvalaje adroźnivać dobraje ad złoha.
