Aściarožna, chipi! — Archiŭnyja karykatury z savieckaha «Vožyka» 14

Subkultura chipi źjaviłasia ŭ Złučanych Štatach i Vialikabrytanii ŭ siaredzinie 1960-ch, i ŭžo da kanca dziesiacihodździa doŭhavałosuju moładź možna było sustreć u kožnym bujnym horadzie jeŭrapiejskaj častki SSSR. Nie byŭ vyniatkam i Minsk. Słova «chipi» ŭ dačynieńni da miascovych maładzionaŭ kanca 60-ch — pačatku 70-ch treba vykarystoŭvać z peŭnaj aściarožnaściu, bo sami siabie jany redka tak nazyvali. Ale nijakaje inšaje słova nie pryžyłosia.

Chutka chipi tak namulali voka partyjnym rabotnikam, što ź imi pačali zmahacca nie tolki palicejskimi (abłavy, źbićcio, prymusovaja stryžka), ale i ideałahičnymi srodkami. Orhan CK KPB, časopis «Vožyk», ledź nie ŭ kožnym numary publikavaŭ karykatury i fieljetony pra moładź, što zbočyła z pravilnaj darohi.

Nižej padajem niekalki karykatur z padšyvak «Vožyka» za 1970–1972 hady. Chipi na ich vyhladajuć davoli śpiecyfična. Jany chulihany, pjanicy, abiboki, nieachajnyja, praktykujuć styl «uniseks» (adnolkava doŭhija ŭ dziaŭčat i chłopcaŭ vałasy, mieškavatyja švedry, rasklošanyja džynsy), nie šanujuć starejšych, vyłučajucca «nizkapakłonstvam pierad Zachadam» i słuchajuć žachlivuju muzyku.

Praz 40 hadoŭ hetyja vyjavy vyhladajuć nibyta biaskonca dalokimi. Ciapier možna adroščvać vałasy luboj daŭžyni, nasić mietrovyja klošy, rabić pirsinh dzie zaŭhodna i tatujavacca va ŭsie kolery viasiołki. Ale mietady pracy «humarystaŭ» z «Vožyka» štości nahadvajuć.

1

0

2

1

0

1

Uładzimir Vałodzin

Chočaš padzialicca važnaj infarmacyjaj ananimna i kanfidencyjna? Pišycie redaktaru «Našaj Nivy» ŭ TH