Siniavokija mužčyny niebiaśpiečnyja 4

Jon moža ŭskałychnuć dušu piaščotnymi słovami, začaravać manierami sapraŭdnaha džentlmiena, zakružyć hałavu prajavami rycarskaj addanaści… i padmanuć vašy žanočyja čakańni. Tolki jaho vočy nikoli nie schłusiać. Dakładniej — ich koler.

Śvietła-karyja vočy, jak praviła, naležać mužčynie pryjemnamu z usich bakoŭ. Jon uvažlivy, čaroŭny, žartaŭlivy, nienastojlivy. Jon — vielmi lohkaja achviara Amura, adnak chutka hublaje cikavaść da abjekta kachańnia. Schilny prysłuchoŭvacca da svaich kapryzaŭ. Kali da jaho krychu padłaščycca, to takoha mužčynu možna brać hołymi rukami. Praŭda, nienadoŭha.

Ciomna-karyja vočy — biassprečnaje śviedčańnie tempieramientu i hipiertrafiravanaha pačućcia ŭłasnaści. Uładalniki ciomna-karych vačej imknucca zavajoŭvać, karać i ŭładaryć. Kali dabivajucca svajho, hatovyja abaraniać heta bieskampramisna. Ź imi nie vielmi prosta, zatoje nadziejna.

Mužčyny z karymi vačami «raskryvajucca» paśla 35-i. A da hetaha ŭzrostu jany šukajuć, ekśpierymientujuć, sumniavajucca i pačynajuć usio nanoŭ. U stałym uzroście jany zdolnyja na hłybokija pačućci, ale, na žal, nieabaviazkova da adnoj žančyny.

Błakitnavokija — naadvarot, «harać» da 40 hadoŭ, a paśla addajuć pieravahu televizaru ci jakimści hulniam. Adnak navat u pieryjad roskvitu ź imi treba abychodzicca vielmi aściarožna: chvalić, zachaplacca ich rozumam, pryhažościu, adzieńniem. Tady jany buduć zadavolenyja saboj, a vy — imi…

Mužčyny z šerym koleram vačej — jakraz toje, što treba! Heta rašučyja, inicyjatyŭnyja, mocnyja istoty. Za imi — jak za kamiennaj ścianoj, pakul vy im cikavyja. Kali ž nie — jany prosta pojduć dalej. A voś paśla 50 hadoŭ takija mužčyny prahnuć nadziejnaha žanočaha plača.

Siniavokija mužčyny niebiaśpiečnyja, jak sypučyja piaski. Jany zdajucca ramantyčnymi, dobrymi i naiŭnymi. Ale heta — padman! Siniavokija biaruć usio, što im padabajecca, i biez škadavańnia raźvitvajucca z tym, što ŭžo nadakučyła. Samaje dziŭnaje, što žančyny na ich za heta nie kryŭdujuć…

Mužčyny z zialonymi vačami asabliva pryhožyja ŭ maładości. Lohka zaharajucca, dziela žančyny zdolnyja na podźvihi i varjactvy, z-za čaho časta spatykajucca. U stałym uzroście stanoviacca bolš razvažlivymi, surjoznymi i navat aściarožnymi. Tut im i patrebna svaja žančyna — addanaja, stojkaja, zvykłaja siabroŭka.

0

0

0

0

0

0