Va ŭzroście 48 hadoŭ 1 krasavika pamior znany muzyčny krytyk Robiert Łyščynski, jaki šmat zrabiŭ u tym liku dla prasoŭvańnia biełaruskaj muzyki.
Imaviernaj pryčynaj śmierci nazyvajecca cukrovy dyjabiet. Jon byŭ adnym ź viadučych polskich muzyčnych žurnalistaŭ. U 1994-2002 ahladaŭ muzyčnyja padziei ŭ Gazeta Wyborcza, paśla vioŭ muzyčnyja prahramy na TV Polonia i kanale TylkoMuzyka, byŭ sudździom papularnych muzyčnych prajektaŭ, kiravaŭ adździełam kultury štodziońnika Wprost. Jaho śmierć stała poŭnaj niečanaściu dla jaho kaleh i paplečnikaŭ.
Robert Laščynski byŭ vialikim prychilnikam biełaruskaj muzyki i pryśviaciŭ joj niamała artykułaŭ. Byŭ pieršym, chto napisaŭ razhornuty vodhuk na supolny prajekt «Narodny albom».
Žurnalist pryjazdžaŭ z Varšavy ŭ Biełastok na kancert biełaruskich muzykaŭ. «Spačatku mnie padałosia dziŭnym, što ŭ krainie, u jakoj dziejecca šmat važnych spravaŭ, artysty zajmajucca historyjami 80-hadovaje daŭniny.Akazvajecca, adnak, što z dapamohaj takoj formuły pra Biełaruś možna skazać našmat bolej i pry hetym nia źvieści ŭvieś prajekt da žanru biahučaha palityčnaha kamentara. Voś čamu «Narodny Albom» — heta pieradusim tvor mastactva. U Polščy jaho reklamavali jak «antyłukašenkaŭskuju rok-operu», z čaho sami tvorcy śmiajucca j padkreślivajuć, što isnujuć u Biełarusi całkam aficyjna. «Antyłukašenkavaść» «Narodnaha Albomu» zaklučajecca mahčyma ŭ tym, što Łukašenki tam niama», – napisaŭ krytyk u 1998 hodzie.
«Heta byŭ superski muzyčny krytyk. Ja ŭpieršyniu pra jaho daznaŭsia na pačatku 90-ch, kali ŭ «Gazeta Wyborcza» pabačyŭ jaho artykuł pra festyval u Sopacie – prosta šedeŭralny, tam była hłybokaja analityka i systemny padychod. Ja padumaŭ, što heta pisaŭ realny zubr, jaki z vyšyni svajho dośviedu moža davać takija rezkija acenki. Jakoje ž było majo ździŭleńnie, kali my paznajomilisia praz kolki hod. I ja ŭbačyŭ, što heta nie stary dzied, a małady chłopiec z dredami», – skazaŭ u kamentary dlaTuzin.fm aŭtar «Narodnaha albomu» Michał Aniempadystaŭ. Jon kaža, što Robert nieadnojčy pryjazdžaŭ u Miensk ź cikavaści akurat da biełaruskaha roku. «Jon byŭ z adukacyi sacyjolah, tamu i muzyka jaho cikaviła mienavita ŭ hetym planie pieradusim, jak składovaja i aktyŭnaja častka kultury. Tamu jon adsočvaŭ usie padziei ŭ našaj muzycy, vostra adčuvaŭ, što biełaruski rok na toj čas byŭ faktyčna nacyjatvorčaj źjavaj». Michał apošni raz razmaŭlaŭ z Robertam niekalki hod tamu. Abmiarkoŭvali ideju biełaruska-polska-ukrainskaha kulturnickaha časopisa.
Laščynski spryjaŭ pajezdcy «Narodnaha albomu» u Francyju i raiŭ inšyja biełaruskija hurty na mižnarodnyja festy, sam niejak byŭ u žury «Basovišča», stajaŭ la vytokaŭ akcyi «Salidarny ź Biełaruśsiu». Cikaviŭsia Robert i biełaruskaj pop-muzykaj. Byŭ u zachapleńni ŭ siaredzinie 00-ch ad «Čornaha bumera» Siarohi, a kamentujučy na polskim TV «Eŭraviziju-2009», zaznačyŭ, što pieramoha Alaksandra Rybaka spraviadlivaja, bo toj pachodzić ź Biełarusi, dzie vielmi raźvitaja narodnaja muzyka. U 2012 hodzie, kali vioŭ kancert «Salidarny ź Biełaruśsiu» Laščynski adznačyŭ: «Biełaruskija hurty lepšyja, čym polskija. Nie adzin raz ja ŭžo ŭspaminaŭ, što našaja muzyka miortvaja, a ŭ biełaruskaj idzie pra baraćbu, ideju!». Niejak žurnalist u jakaści dy-džeja razahravaŭ vystup N.R.M. u Biełastoku. Hitaryst hurta Pit Paŭłaŭ zhadvaje: «Usioj kamandzie «Narodnaha albomu» heta byŭ blizki čałaviek, a «eneremaŭcam» jašče bližejšy. Jon moj pahodka i my ź im peŭny čas siabravali. Pamiataju, jak razam hladzieli ŭ Varšavie «Matrycu», jak tolki jana vyjšła. Toj momant nas mocna źbliziŭ. Praz nas jon pasiabravaŭ z mastakom Lonikam Tarasevičam, pryjazdžaŭ da jaho ŭ čas «Basovišča» i tam paznajomiŭsia z svajoj budučaj žonkaj. Ciažka ŭjavić, što taki zdarovy i viasioły čałaviek pajšoŭ z žyćcia. Vielmi skrušnaja navina».
