Biełarus Maksim Hrušavy i niemiec Inha Piec vydali pieršuju CD-składanku biełaruskaha roku ŭ Niamieččynie – “Belarusian Red Book”. “Naš hałoŭny mesydž: pakazać, što kultura – adzin z klučavych šlachoŭ demakratyzacyi hramadstva”, - kažuć pradusary.
M.Hrušavy da 1996 hodu pracavaŭ u Miensku na radyjo “101,2”: “Tady biełaruski rok mianie cikaviŭ, bo ja ŭ niejkim stupieni byŭ ź im źviazany, ciapier, na čužynie, naša muzyka stała niečym bolšym – heta enerhija, jakoj ja siłkujusia, heta emacyjnaja suviaź z majoj krainaj”, - kaža Maksim. Inha Piec zacikaviŭsia biełaruskaj muzykaj, pačuŭšy koliś “Narodny albom”. U pieršuju čarhu jaho začaravali teksty, praź jakija jon navat krychu padvučyŭ biełaruskuju movu. Maksim i Inha ŭvachodziać u zhurtavańnie “Biełarusy ŭ Berlinie”, stvoranaje ź inicyjatyvy vypusknikoŭ Berlinskaha volnaha ŭniversytetu. Letaś jany zanialisia seryjaj kancertaŭ NRM u Niamieččynie, a potym zadumali zrabić muzyčnuju składanku– imidžavy biełaruski prajekt dla niemcaŭ. Važny momant byŭ u pošuku finansavańnia, bo pradusary vyrašyli zrabić pieršy nakład u 1000 asobnikaŭ nie dla prodažu, a dla proma-metaŭ. Hetuju ideju padtrymali biełaruska-niamieckija fondy, a pracaj ź biełaruskaha boku zaniałasia Hanna Volskaja. Udzielnikaŭ składanki pradusary padabrali pavodle ich značeńnia dy roli ŭ sučasnaj niezaležnaj ajčynnaj muzycy. Na dysk trapili pieśni z supolnych muzyčnych prajektaŭ “Narodny albom” i “Ja naradziŭsia tut”, a taksama hity “topavych” biełaruskich kamand roznych hod i roznych płyniaŭ. Jość tut i biełaruskamoŭny “Lapis Trubiackoj”, “Saša i Siroža” na trasiancy, rasiejskamoŭny “Neuro Dubel”. Na kalarovy buklet patrapili nia tolki fotazdymki muzykaŭ z usimi patrebnymi kantaktami, ale i teksty ich piesień u pierakładzie na niamieckuju (pierakłady zrabiła Kasia Ivanoŭskaja), vyciemki z artykułaŭ pra biełaruskuju muzyku ŭ suśvietnaj presie, a taksama vykazvańnia samich muzykaŭ. “Toje, što ja by chacieŭ, heta mieć mahčymaść kazać nia tolki pra toje, što mnie padabajecca, ale i pra toje, što nie padabajecca. I być pačutym. Bo tolki tak my zdolejem ruchacca napierad, ad kiepskaha da dobraha, ad dobraha da lepšaha”, - razvažaje na staronkach “Čyrvonaj knihi” aŭtar “Narodnaha albomu” Michał Aniempadystaŭ. “Ja žyvu ŭ svajoj krainie z adčuvańniem taho, što chtości skraŭ 10 hadoŭ majho žyćcia, ale mnie paščaściła, bo ŭ mianie zastaŭsia hurt. A voś mnostva maich siabroŭ zastalisia biaz spravy ich žyćcia i navat biez spadzievu na toje, što kaliści zmohuć da jaje viarnucca”, - praciahvaje dumku Fił Čmyr, lider Drum Ecstasy.
Niamieckija žurnalisty vyjavili vialikuju cikavaść da źjaŭleńnia “Belarusian Red Book”. Inha i Maksim dali dziesiatki interviju na bujnych tele- i radyjo-kanałach. “My nia prosta bałbatali, a dali mahčymaść słuchačam i hledačam upieršyniu pačuć biełaruskuju muzyku. Takoha kštałtu prajekty my nazyvajem “demakratyčny kreatyŭ”, - kaža M.Hrušavy.
Amal uvieś nakład razyšoŭsia siarod tamtejšych kulturnych dziejačoŭ dy arhanizacyj, pradusaraŭ, žurnalistaŭ i palitykaŭ. “Heta tolki pačatak, - kaža Maksim, - dla biełarusaŭ, što žyvuć na Zachadzie, heta važnaja sprava. Choć ź niejkich pryčynaŭ my nie ŭ samym viry padziejaŭ, zatoje tut my nie siadzim, skłaŭšy ruki”. M.Hrušavy ličyć, što biełarusy zamiežža mohuć zrabić šmat karysnaha dla budučyni svajoj krainy. “My budziem vykarystoŭvać usie mahčymyja kanały dla taho, kab padtrymlivać, uzdiejničać, dapamahać dy zmahacca razam. Spadziajemsia, što biełarusy za niekalki sotniaŭ kilametraŭ nas pačujuć!”.
