Uvieś čas my ŭ «Našaj Nivie» zapisvajem typovyja pamyłki, jakija vypraŭlajem u artykułach reparcioraŭ i pazaštatnych aŭtaraŭ. Hetuju padborku rassyłajem supracoŭnikam.
Takim čynam my starajemsia ŭźniać kulturu movy.
Prablema ŭ tym, što sa škoły i ŭniviera ludzi vychodziać ź nietryvałymi viedami biełaruskaj. Da taho ž, daminacyja rasiejskaj movy ŭ haradskim asiarodździ, na radyjo i TB błytaje ludziej. Davodzicca ŭvieś čas nahadvać praviły.
My padumali, što hetyja pamyłki mohuć być cikavyja i čytačam, jakija vučać movu ci lubiać movu. Heta ž typovyja vypadki.
śmiajacca, žartavać, iranizavać, rahatać, ździekavacca Z kahości, a nie nad, jak pa-rasiejsku
zvarotny adlik, bilet (=nazad), a vynik, bok - advarotny (=procilehły)
LutEr, PitEr (bo imiony ŭłasnyja), ale lidar, mieniedžar, tendar, pradziusar, mistar, błokbastar (bo imiony ahulnyja)
prajektA, brendA, rolikA, pavierchA, adździełA, siezonA, vajenkamatA
akademik VIArnadski
paŭtara miesiacA, hodA, kavałkA
daŬnšyftynh
słova «zaniatki» pa-biełarusku ŭžyvajecca pieravažna ŭ množnym liku «jon na zaniatkach», «zaniatki sportam»
dva chłopčyki, dźvie dziaŭčynki, ale dvoje dziaciej (chłopiec i dziaŭčynka)
spIna — nacisk na pieršy skład (za spInaj)
1,6 miljonA čałaviek
ipEšniki
u załJe
sJeptyk, aksJesuar
vJelikakniaski
kupałaŭski (z małoj litary), ale Kupałaŭ (ź vialikaj), Sieržukoŭ, Irynin, Hiedyminaŭ
enJerhija, enJerhičny
ledzvie
padYšoŭ (bo prystaŭka skančajecca na zyčnuju), ale prYJšoŭ (bo prystaŭka skančajecca na hałosnuju)
stAhadovy, stApracentovy
Rasijskaja Impieryja, Vialikaje Kniastva Litoŭskaje, Jeŭrapiejski Sajuz — usie słovy ź vialikich litar
dzJasiatak
Dzi Kaprya
niejmavierny = niemahčymy, nievierahodny = niedastavierny
biełaruskija imiony, jak praviła, StaŚ, a nie Stas, UłaDŹ, a nie Uład, dy JanJa, a nie Jana
