Uspaminy dziacinstva: dziedava chata i baćkoŭskija prysady... nie, abo tak: čaroŭnaja simietryja dvara i zapavietnyja arki... Novaja kniha Alesia Arkuša «Bryzhałaŭka» — nie pra toje i nie pra toje.
Pryhadvajučy, Arkuš maluje treciuju Biełaruś, što prarasła bietonam prosta pasiarod paletkaŭ.
Hladzieć, jak aziory abrazujucca z torfakapalniaŭ, vadaspady — z vodaačyščalnych kanstrukcyjaŭ, a jak krajavid pačynajuć farmavać nie tolki blizki ŭźlesak, ale i fabryčnyja kominy. Nazirać, jak na tvaich vačach, niby ŭ listotu, ubirajecca va ŭłasnuju historyju horad-sadžaniec. Jak nabyvaje svaje lehiendy i ciomnyja baki. Žodzina, Salihorsk, Navapołacak.
Pračytaŭšy žodzinskija apoviedy, łoviš siabie na dumcy, što sukonnyja skaroty DRES, CEC, by najsaładziejšyja suhuččy, pačynajuć łaščyć i tvajo vucha. Vykštałcony vidavočca ŭłasnaha dziacinstva Arkuš, biez sumnievu, maje adkaz na pytańnie, z čaho pačynajecca Žodzina, jaho Žodzina.
Da ŭłasna Alesievych uspaminaŭ dałučajucca pryhady jaho baćki, Barysa Kozika, pra vajnu.
Kniha vyjšła ŭ sieryi «Kniharnia "Naša Niva"». Razam z arkušoŭskaj «Bryzhałaŭkaj» u sieryi ŭžo 31 papiarovaje vydańnie i 4 aŭdyjoknihi — litaratura na samy rozny hust.
Aleś Arkuš, Barys Kozik. Bryzhałaŭka. Žodzinskija apoviedy, uspaminy i vieršy. Minsk: I.P. Łohvinaŭ, 2009, 300 as. 82s.
