Paśla paŭzy biełaruskija dziaržaŭnyja miedyi padrabiazna pierakazali intervju Łukašenki rasijskim ŚMI, dadzienaje ŭ paniadziełak. Vykazvańni davoli žorstkija, ale pierasypanyja zapeŭnivańniami ŭ ščyrych intehracyjnych pamknieńniach. Takim čynam, kanflikt miž zaklatymi sajuźnikami nie zatušany.
Łukašenka vydaŭ sakret polišyniela: za apošniuju tranšu dvuchmiljardnaha kredytu Rasija patrabuje pryznać Abchaziju dy Paŭdniovuju Asieciju.
Jon taksama źvinavaciŭ Maskvu za toje, što sarvana «sajuznaje budaŭnictva» i tarpiedujucca damoŭlenaści ŭ ekanamičnaj śfiery. Maŭlaŭ, začynili svoj rynak, błakavali prodaž našych traktaraŭ, MAZaŭ i h.d.
Možna zdahadacca i ab inšych aśpiektach zakulisnych dyskusij miž zaklatymi sajuźnikami. Tak, zajaŭlena, što Biełaruś nie ŭvojdzie ŭ skład Rasii: «Vy što, chočacie stvaryć jašče adnu Čačniu tut? Ja nie chaču».
Pry hetym, kab nie padumali, što heta kiraŭnik sajuznaj «siniavokaj respubliki» asabista pahražaje, adkaznaść za mahčymuju «biełaruskuju Čačniu» elehantna ŭskładziena na apazicyju. Maŭlaŭ, «tut našy admarozki, ich niašmat, chaj dva, navat try pracenty, ale heta samyja aktyŭnyja, samyja ambicyjnyja, samyja-samyja admarožanyja ŭ lubym hramadstvie. Jany hatovy razharnuć nacyjanalna-vyzvalenčuju vajnu. Im patrebna padstava».
Łukašenka raspavioŭ taksama pra palityčny torh z Sałanam. «I kali mnie było pastaŭlena pytańnie pa Rasii dy inšaje, my spračalisia, spračalisia, a dalej ja jamu kažu: «Vy nam Rasiju zamienicie?» — «Nie, nie, nie». — «Dyk čaho ž pierad nami pytańnie stavicie?!».
Karaciej, reziumavaŭ Łukašenka, Biełaruś nie razhladaje «Uschodniaje partniorstva» jak zamienu prajekta sajuznaje dziaržavy. Faktyčna jon paćvierdziŭ namier doŭžyć palityku arelaŭ, atrymlivajučy prahmatyčnyja vyhady z abodvuch bakoŭ. Naŭprost patłumačyŭ: zbližeńnie ź ES daje nam dostup da zachodnich kredytaŭ. Navat prychavana ŭpiknuŭ: MVF daŭ pazyku na łahodniejšych umovach, čym bratniaja Rasija.
Razam z tym išła hulnia na fobijach rasijcaŭ. Nahadana pra stratehičnaje značeńnie Biełarusi. Zrobleny namiok na vierałomnaha monstra: «Dyk vy ž pahladzicie, što jany vyrablajuć la našych miežaŭ... Samaloty na miažy pašychtavany... Bačać usio adtul i da Kramla».
Narešcie, prahučała sakramientalnaja fraza, što biełarusy i ruskija — adzin narod. «My dumajem jak ruskija, jak rasijcy. My žyviom jak jany. U nas adny kaštoŭnaści».
Karaciej, usio cip-top, mir-družba-žujka. Ale na suvierennuju aŭtakratyju chaj lepiej nie zamachvajucca. Bo budzie Čačnia.
Łukašenka zajaviŭ: vastrynia ŭ dačynieńniach Minska z Maskvoj zaraz takaja, što Rasija moža stracić Biełaruś. Ale heta nie padrychtoŭka zychodu na Zachad. Vidavočny raźlik na toje, što Maskva spałochajecca i prapłacić.
ZY. Kamu cikava — varyjant «Iźviestij». Tam, u pryvatnaści, pasaž nakont apazicyi: «Cyvilizavana ź imi zmahajemsia, niejtralizujem ich. Ich nielha žachnuć — i ŭsio! Nas prosta razdušać demakraty ŭ Rasii i demakraty na Zachadzie. My nie chočam u hetyja abcuhi traplać».
