Učora ranicaj, jašče zaciemna, ja adpraviŭsia na Łahojščynu na fotazdymki łasioŭ, kazul i kabanoŭ. Ale i ŭjavić sabie nie moh, što, adjechaŭšy jakich piatnaccać kiłamietraŭ ad stalicy, ubaču zabitaha łasia i paškodžanyja aŭtamabili.
Incydent adbyŭsia litaralna za niekalki chvilin da majho źjaŭleńnia. Na aŭtamahistral Minsk—Viciebsk pablizu pavarotu na Raŭbičy, vyskačyŭšy na prajeznuju častku, lasny hość imhnienna patrapiŭ pad udar mikraŭtobusa, jaki ruchaŭsia ŭ bok Viciebska. Potym piacihadovy łoś (miarkujučy pa kolkaści adrostkaŭ na rahach) adskočyŭ na sustrečnuju pałasu i staŭ achviaraju inšamarki, jakaja ruchałasia ŭ bok stalicy. Paśla druhoha sutyknieńnia chutkanohi zvaliŭsia na raździalalnaj pałasie. Nie viedaju, na jakoj chutkaści imčalisia aŭtamabili, ale zvyčajna ŭ hety čas daroha pustaja. M
ahčyma, sutyknieńnie adbyłosia z‑za drennaj bačnaści, i da taho ž na aŭtatrasie paśla tumanna‑maroznaj nočy było ślizka. Vadzicieli pavinny ŭličvać usie abstaviny, u tym liku i mahčymaść niečakanaha źjaŭleńnia žyvioły na darozie. Žyviołam, jak viadoma, zakony nie pišuć.
Niesumnienna, heta kavarny źbieh abstavinaŭ, kryŭdny i niepapraŭny. Aŭtasrodki daviadziecca addavać u ruki aŭtaramontnikaŭ. Ale, hałoŭnaje, abyšłosia biez čałaviečych achviaraŭ i navat biez surjoznych traŭmaŭ. Chaj heta stanie dobrym urokam na budučyniu. Mnie mižvoli padumałasia, mahčyma, heta byŭ toj samy łoś‑pryhažun, jakoha ja źbiraŭsia fatahrafavać, tolki nie ŭ hetkim stanie…
