Za apošnija try miesiacy ja pračytała bolš biełaruskich tekstaŭ i napisała bolš biełaruskich pasłańniaŭ u internecie, čym za apošnija piać hadoŭ.Heta pieršy vynik toj strašennaj Płoščy 19 śniežnia. Vynik vyklučna moj, asabisty: 19 śniežnia tolki biełaruskamoŭnyja resursy zdoleli pracavać i apieratyŭna infarmavać.
Za hetyja try miesiacy maje dzieci havaryli pra palityku bolš, čym za ŭsie hady svajho žyćcia. Dzieciam na dvaich niama i dziesiaci hadoŭ.Jany viedajuć, chto taki Łukašenka, ale ž im ciažka rastłumačyć, čamu Niaklajeŭ u niavoli. Heta druhi vynik toj strašennaj Płoščy. Vynik, jakoha ja nasamreč nie chaču, bo nie chaču, kab dzieci ŭ takim rańnim uzroście viedali pra palityku. Ale ž jany bačyli, jak ja płaču pieršyja dni paśla Płoščy. I ja pavinnaja była im raskazać, čamu smutkuju.
Ja nie vieryła ŭ Płošču. Moj natchniony znajomy vieryŭ. Ale ž usie atrymali zusim niečakany scenaryj. U maim razumieńni, hetaja Płošča musiła skončycca, jak i minułaja, — vajary pamachali b ściahami i razyšlisia pa damach. I tak by jano i było, kali b niechta nie pačaŭ ASABISTA kiravać Płoščaj. I heta raźbiła našu krainu na dva supraćlehłyja łahiery. Častka kryčyć: tak im i treba, a častka, navat takaja pamiarkoŭnaja, jak ja, pačała čytać apazicyjnyja sajty. Tamu razmovy pra palityku za śviatočnym stałom lepš zabaranić. Kab nie sapsavać viačeru.
Ja nikoli nie chadziła na Płošču. Nie, nie bajałasia. Nie chadziła, bo nie vieryła. Ale ciapier razumieju, što Płošča ŭ maim sercy ŭžo žyvie.
I siońnia ja stamiłasia bajacca. Mianie, jak i mnohich, u luby momant mohuć aryštavać za nadta sumny ci viasioły tvar. Dyk navošta bajacca, kali ad ciabie ničoha nie zaležyć? I za heta ja chaču padziakavać adzinamu čałavieku, adkaznamu za Płošču. Dziakuju vam, Alaksandr Ryhoravič. Vy zhasili maju bajaźlivuju pamiarkoŭnaść.Ja pieratvaryłasia ŭ zmahara.
0
0
0
0
0
0
