Mikałaj Apijok. Alaksandr Łukašenka na vučeńniach.
Alaksandr Łukašenka padkreślivaje, što nikoli nie patrabavaŭ ad pradstaŭnikoŭ tvorčaj intelihiencyi stvarać tvory, kab dahadzić uładzie. Ab hetym kiraŭnik dziaržavy zajaviŭ siońnia, sustrakajučysia z tvorčaj moładździu krainy, pieradaje ahienctva BIEŁTA.
«Heta norma, kanceptualnaja asnova majoj palityki jak prezidenta.
Ja nikoli intelihiencyju, pierš za ŭsio tvorčuju, piśmieńnikaŭ, mastakoŭ, nie aryjentavaŭ na toje, kab jany pisali, kab dahadzić uładzie.Liču, što kali niechta źviartajecca da intelihiencyi z takoj prośbaj, jon prosta jaje źnievažaje», — skazaŭ jon.
«Biełaruskaja kultura zasnavana na ideałach patryjatyzmu, viernaści žyćciovaj praŭdzie, lubovi da čałavieka i słužeńnia dabru. Heta spadčyna pavinna stać dla nas krynicaj duchoŭnaj siły», — adznačyŭ Alaksandr Łukašenka, źviartajučysia da ŭdzielnikaŭ sustrečy.
«Na žal, siońnia mastactva stała pastupova stračvać maralnyja aryjenciry.Niechta kidajecca na prynadu nizkaprobnaj masavaj kultury, smakuje amaralnyja ŭčynki i navat złačynstvy, nazyvajučy heta «novym słovam u mastactvie», — miarkuje Łukašenka.
«Jašče bolš niepryhladnymi źjaŭlajucca sproby niekatorych «niezaležnych tvorčych dziejačaŭ» [hetyja słovy jon vymaviŭdabivacca tannaj papularnaści, źnievažajučy ŭłasnuju krainu i narod. Vieru, što nichto z vas nikoli nie admovicca ad sumleńnia», — skazaŭ jon.pa-biełarusku — Red.], a kali być bolš dakładnym, działkoŭ ad kultury, źmiešvać mastactva z palitykaj,
Alaksandr Łukašenka pryvioŭ jak prykład źmienu aryjenciraŭ ułady, jakaja adbyłasia za apošnija dziesiacihodździ.
«I hetym samym našym «tvorčym dziejačam» [hetyja słovy jon vymaviŭTo jany śviata vieryli ŭ kamunizm i padtrymlivali kamunistyčnuju ideju. Potym jany chutka pieraaryjentavalisia na novyja idei», — adznačyŭ kiraŭnik dziaržavy.pa-biełarusku — Red.] daviałosia niekalki razoŭ za žyćcio «pierafarboŭvacca».
«Ja kateharyčna suprać hetaha, i vy nikoli mianie nie zmožacie papraknuć, nie znojdziecie dla hetaha padstaŭ.
Maje partrety nidzie, akramia čynoŭnickich kabinietaŭ, nie visiać.Kažuć, tak treba, choć ja vielmi drenna heta ŭsprymaju. Heta adzinaje, dzie ja zhadziŭsia i adstupiŭ ad svaich patrabavańniaŭ». Łukašenka taksama dadaŭ: «I ody na moj adras nichto nie pisaŭ».
«Stvarajcie ŭ intaresach svajho naroda, dzie b vy ni byli, — zaklikaŭ Łukašenka. — Kab paśla nie było baluča i kryŭdna, pamiatajcie pra svoj kavałak ziamli, navat kali vy budziecie zarablać hrošy ŭ inšaj krainie. Pamiatajcie, adkul vašy karani.
Nie svaryciesia sa svajoj krainaj, ź jaje pryncypami i ideałami, jakimi žyvie vaša kraina, jakimi jany ni byli b».
«Čerpajcie natchnieńnie z čystaj krynicy — ź biełaruskaj pryrody, našaj hieraičnaj historyi, žyćcia sučasnaj Biełarusi i, samaje hałoŭnaje, — z mocnaha charaktaru i mudraści naroda», — dadaŭ jon.
