Chtości apantany teatram, chtości rokam, a chtości luboŭju da tradycyjaŭ. A što hałoŭnaje dla ludziej, jakija žyvuć tradycyjami i zajmajucca ŭ falkłornych kalektyvach? Usiaho tolki, kab imi cikavilisia, słuchali ich śpievy, zaprašali na vystupy, i, kaniešnie, pierajmali majsterstva dy praciahvali žyćcio daŭniejšych tradycyjaŭ, nasupierak zababonam nibyta heta niamodna:
Ci jość ŭ Biełarusi hramadzianskaja supolnaść? Jak dziejničajuć hramadskija arhanizacyi i inacyjatyvy? Stvaralniki videanarysaŭ pad nazvaj «Apantanyja» dajuć adkazy na hetyja pytańni. Nastupny videanarys z hetaha cykłu — «Apantanyja ptuškami».
Mnohija navat mohuć pachvalicca tym, što ŭ dziacinstvie zrabili paru špakoŭniaŭ. A jak jašče možna dapamahčy piarnatym siabram? Pra hetaje i mnohaje inšaje raspaviadajuć «apantanyja achovaj ptušak», siabry arhanizacyi, jakaja moža pachvalicca nie tolki dobrymi spravami, ale i niezvyčajnaj dla Biełarusi arhanizavanaściu (redkaja arhanizacyja maje ažno 3.000 siabroŭ i rehijanalnyja adździaleńni pa ŭsioj krainie):
