Jak vy staviciesia da taho, što ŭłady chočuć pradać AAT «Hrodna Azot» — samaje bujnoje pradpryjemstva horada? Mierkavańniami dzielacca hrodziency.
— Što ja mahu skazać? Ja dumaju, što biełarusy
— Ja dumaju, kali hrodzienskaje — značyć hrodzienskaje. Rasijskaje chaj budzie rasijskaje, a naša — našym niachaj. Ja liču, nie treba pradavać, niachaj zastaniecca našym.
— Ja sumniavajusia, ja b nie pradavała. Svajo, tym bolej maje marku, maje realizacyju pradukcyja — čaho pradavać? Što jon užo taki staŭ ladaščy? Nie!
— Dumaju, što nie treba, niachaj staić. Dumaju, što hrodziencam patrebny «Azot». Tym bolej stolki ludziej pracuje na hetym pradpryjemstvie.
— Nie pradavać, heta ž dziaržaŭnaje.
— Nie mahu skazać, tamu što nie viedaju — kamu pradajecca, što ad hetaha budzie? Ci budzie pradpryjemstvu lepš? Ci buduć inviestycyi, ci budzie raźvivacca? Moža, tady i jość sens pradavać. Dla taho, kab zrazumieć heta, treba mieć infarmacyju.
— Dumaju, nie treba. Nu jak možna takuju svaju majomaść pradavać? Jaho treba, naadvarot, zachoŭvać, prymnažać, a nie pradavać. Pradać prosta, a potym budzie nie naša.
— Nie, kaniečnie,
— «Azot» — pradpryjemstva horadaŭtvaralnaje, i vielmi šmat hrodziencaŭ pracuje na im. Biezumoŭna, nikoli nie chočacca pradavać svajo, heta adnaznačna. Inšaja sprava, što «Azot» — takaja «bomba», jakaja moža
