2005. Łu i list Stryndberha
Narveski brašuryst Erlend Łu ŭ knizie pra Finlandyju «Najlepšaja ŭ śviecie kraina» adchiliŭsia ad temy i napisaŭ kolki słovaŭ pra Švecyju: «Ja čuŭ, što ŭ Stakholmie na piśmovym stale Stryndberha lažyć taki nieadkryty list. Jon nie paśpieŭ uskryć jaho pierad śmierciu, a potym jaho tak i pakinuli. Niezrazumieła, padabajecca mnie toje ci nie. Usio-taki heta niejkaja mifamanija. Cikava, što napisana ŭ hetym nieadkrytam liście? Muzejščyki chočuć, kab my pra heta dumali, načami nia spali, hadali, što ž tam moža być, ale mianie heta čamuści nie chvaluje. Plavać ja chacieŭ, što tam napisana. Mnie i biez taho jość ab čym padumać. Naprykład: pra Finlandyju». Łu dumaje pra Finlandyju, a ja — pra Biełaruś, dzie muzejščykaŭ-mifamanaŭ taksama chapaje. Da prykładu: mienskija muzejščyki chavajuć intymny dziońnik Maksima Bahdanoviča, jany taksama chočuć, kab my načami nia spali, a dumali, jak Maksim intymiŭsia z Kłavaju. Mienskija muzejščyki bolš cyničnyja za stakholmskich, bo našyja načami čytajuć Maksimavy dziońniki, sami čytajuć, a narodu nie pakazvajuć. Mnie, jak i Łu, plavać na mifamaniju sknarystych muzejščykaŭ, bo sam ja tyja zapisy prahladaŭ i viedaju, jak Maksim zaintymiŭsia z Kłavaju. Kab nia być u chaŭrusie ź mifamanistymi muzejščykami i brašurystam Łu, jaki tak i nie skazaŭ čytačam pra źmiest lista, napisanaha Stryndberhu, skažu: Maksim lubiŭ Kłavu pa-prostamu, biez vyčvareńniaŭ, ciopła lubiŭ i radavaŭsia toj lubovi.
21.04.2005
2004. Kasia i 200 łataŭ
Paspračacca dy vyjhrać — miły ŭčynak. A prajhrać? Nu niemahčyma zaŭsiody vyjhravać… Ale ž chočacca, i jašče jak karcić, choć cudoŭna viedaješ: u sprečcy zaŭsiody durań prajhraje padlučamu monstru. Chočacca być monstram ź liškam viedaŭ? Tak. Chaciełasia taho i Kasi Andarsan (Ničyparovič). Kasia daŭno pierajechała ŭ Ryhu, vyjšła zamuž, stała hramadziankaj Łatvii, ale cikaŭnaść da radzimy i biełpatryjatyzm nia straciła. Kali chto ź siabroŭ pryjaždžaje ź Biełarusi ŭ Ryhu, dyk čuje Kasina «jak-tam-u-nas?». Adnaho razu biełarusačka pačuła takoje: «Chadziŭ u mienski Makdonalds, jeŭ draniki…» «Žartuješ?» — «Nie!» — «Ty što, nas — biełarusaŭ zusim za łochaŭ abaryhienistych trymaješ? Jakija draniki ŭ Makdonaldsie?» — «Zvyčajnyja, z bulby, sa śmiatanaju, navat smačna! Nia vieryš? Davaj paspračajemsia!» Kasia prajhrała ažno 200 łataŭ z-za taho, što biełaruski kulinarny patryjatyzm nabyŭ takuju etnahrafičnuju formu, jak załaty dranik u Makdonaldsie.
28.04.2005
