«Słavianski bazar» jak fucktar suśvietnaj kultury.
Samaje prykolnaje ŭ historyi viciebskaha festyvalu «Słavianski bazar» — amal štohadovaja źmiena kanceptaŭ. Kali vieryć aficyjnamu sajtu mierapryjemstva, festyval pačynaŭsia jak zvyčajny kamercyjny prajekt, potym staŭ hieštaltam sajuzu Biełarusi i Rasiei (2002), potym — symbalem «mirnaj sadružnaści słavianskich narodaŭ» (2004).
Sioleta — čarhovyja pieramieny. Jak adznačyŭ Vydatny Kanferanśje, adkryvajučy śviata ŭ Viciebsku, «Słavianski bazar» raźmianiaŭ status — byŭ prymityŭna šerym «sapraŭdy słavianskim symbalem», a ciapier transfarmujecca nie ŭ jakoje-niebudź chuchry-muchry, a ŭ «faktar suśvietnaj kultury». Ciapier jaho hałoŭnaja fiška — antyhlabalizm: «Jak da čystaj krynicy, źviernuty da festyvalu pohlady słavianaŭ i našych narodaŭ-siabroŭ, jakija nie žadajuć rastvarycca ŭ mory hlabalizacyi», — adznačyŭ najlepšy siabar biełaruskich kaniavodaŭ.
Samaje cikavaje, što jadro stałych udzielnikaŭ viciebskaha šoŭ zastajecca amal tym samym — rasiejskija i biełaruskija papsaviki. Repertuar ich taksama nia vielmi mianiajecca, i jany dobra ŭśviedamlajuć, pad što padpisvajucca.
Takim čynam, słovy Saładuchavaj pieśni «Pacałavać tak chočacca dočki majoj hłaza» ŭ siaredzinie 1990-ch treba było ŭsprymać jak adkrytaje žadańnie čysta našatkavać kapusty, u 2002 h. — jak prajavu afihicielnaj sympatyi da rasiejska-biełaruskaha siabroŭstva, u 2004 h. — jak zaklik da słavianaŭ žyć u zhodzie. Narešcie, siońnia — jak prajavu salidarnaści z antyhlabalistami. Sapraŭdy, było b vielmi fajna, kab apošnija, pratestujučy suprać vajny ŭ Iraku, kinuli lenanaŭskuju «Give peace a chance» i pierajšli na «Zdravstvuj, čužaja miłaja».
Nia mienš cikavy tezis pra toje, što festyval stanovicca faktaram suśvietnaj kultury.
Pryznajusia, ja viedaju tolki adzin sposab, jak «Viciebski bazar» moža stać faktaram suśvietnaj kultury. Niejkaja niećviarozaja kameta abo asteroid-lichač, ruchajučysia pa Miłkiŭej, zachoča padrezać našu planetu, vynikam čaho stanie kaśmičnaje DTZ. Jak vynik, pasažyry Ziamli abyducca lohkim Armahiedonam. Praz kolki stahodździaŭ čałaviectva niejak ačuchajecca i pačnie šukać svaje histaryčnyja karani. Na ruinach byłoha Viciebsku archieolahi znojduć amfiteatar «Słavianskaha bazaru» i cudam zachavanuju fanahramu Rusłana Alachno. Radaści našych naščadkaŭ nia budzie limitu: heta adzinyja ŭ śviecie muzyčnyja zapisy pačatku XXI st., što zachavalisia! Naturalna, zapisy Alachno ŭklučać u repertuar usich kanservatoryj i buduć stavić ich studentam kały, kali tyja nie nazavuć, u jakoj pa liku «Fabrycy zorak» Alachno byŭ udzielnikam.
Budziem mieć nadzieju, što da hetaha žudasnaha scenaru sprava nia dojdzie, i ŭ 2006 hodzie kancepcyja śviata nabudzie mienš hlabalnyja kontury. I toj ža Saładucha pryśviecić svaju «Čužuju miłuju» čarhovamu abstraktnamu adzinstvu słavianskaj rasy.
