Fasady najstarejšaha vakzała staranna tynkujuć majstry.
Fasady najstarejšaha vakzała staranna tynkujuć majstry.
Pry padjeździe da vakzała mulary lepiać pastamient – na padabienstva Lidskaha vakzała nieŭzabavie ŭstanoviać stary pomnik-paravoz.
Rovarnyja parkoŭki – norma dla Parečča, jość jany pry kramie, jość i pry aptecy. A la centralnych kramaŭ dyk i volnaha parkovačnaha miesca nie znojdzieš.
Rovarnyja parkoŭki – norma dla Parečča, jość jany pry kramie, jość i pry aptecy. A la centralnych kramaŭ dyk i volnaha parkovačnaha miesca nie znojdzieš.
Sanatoryj – heta ceły asobny horad u miastečku, jość tut svaje handlovyja kropki. Pradprymalniki akurat padvoziać novy tavar.
Draŭlanaja carkva staić tut z XIX st., kali z budaŭnictvam čyhunki tut na stała pačali źjaŭlacca pravasłaŭnyja mihranty.
Za katalickim kaściołam staryja mohiłki.
Katy ŭ Pareččy taksama čakajuć pieramien, jakuija pryviazie retra-ciahnik).
Katy ŭ Pareččy taksama čakajuć pieramien, jakuija pryviazie retra-ciahnik).
Z nahody
Dajechać da Parečča možna ciahnikom ci maršrutkaj. Na čas finalnych budaŭničych prac ciahniki, što ruchajucca tut u siaredzinie dnia, admienienyja. Jechać prychodzicca adnym z aŭtobusnych rejsaŭ, jakija chodziać kožnyja 40 chvilin.
Zapuścićretra-ciahnik pavinny byli jašče ŭ žniŭni. Adnak tady niešta namudryli z terminami i rekanstrukcyja čyhunki zaciahnułasia. Zatoje zaraz kala budynka čyhunačanaha vakzała (samaha staroha ŭ Biełarusi) kipić praca. Skončany ŭnutranyja pracy, tynkujecca fasad, kładziecca novy dach.
«Nadvorje nam krychu papsavała płany, — skardzicca na pieronie rabočy, — ale da jubileju paśpiejem».
Jak adznačaŭ u adnym sa svaich intervju načalnik stancyi Parečča Vasil Łazarankaŭ, u vyniku rekanstrukcyi buduć nie tolki stvorany kamfortnyja ŭmovy dla pasažyraŭ, ale i stancyja dy vakzał nabuduć sučasny vyhlad. Usie budynki buduć adnoŭleny ŭ adzinym kolery.
Z boku ad vakazała rabočyja zalivajuć bietonnyja pastamienty. Ad novaha cemienta idzie para. Na vulicy pieršy zimovy maroz. Rabočyja śpiašajucca. Miascovyja, što prachodziać mima, hučna abmiarkoŭvajuć, što tut budzie.
«Lenin!» — «Čamu mienavita Lenin?» — «Nu dyk stajaŭ tut, moža viernuć?» — «Nie, nie Lenin. Makiet ciahnika budzie».
«Chacia niachaj by i Lenin stajaŭ, — praciahvaje adzin z bryhadziraŭ, — heta ž taksama historyja».
Tym nie mienš, Lenina nichto nie viernie, zatoje ŭ sutareńniach vakzała adkryjucca muzejnyja ekspazicyi, pryśviečanyja historyi stancyi, padziejam paŭstańnia 1863 hoda, a ŭ starym pakhaŭzie — karčma. Na druhim paviersie — hatel dla turystaŭ. Takija płany.
Zaraz ža ŭ Pareččy adzinaje miesca, dzie možna padjeści — restaran «Pravincyja». Vielmi prystojnaja ŭstanova. Z prystojnymi koštami. Chacia, kavu tam možna zamović za 9000–10000, a harbatu za 3500 biełaruskich rubloŭ.
Bar «Šans» zakryty na ramont. Pobač, na hałoŭnaj płoščy horada, dzie staić pomnik — pachavanńnie savieckich sałdat — pracuje niekalki kramaŭ. Jość navat handlovy centr — nie tak daŭno pabudavany dvuchpaviarchovy budynak. Nabyć tut možna amal usio — ad małaka dy chleba da vialikaj «płazmy». Z kramami ŭ Pareččy naohuł niabłaha — niekalki charčovych, niekalki pramtavarnych, jość navat budaŭničaja.
Dniom na vułkach Parečča amal nikoha. Kali adychodziš ad vakzała, dzieČas ad času mima prajazdžajuć miascovyja na rovarach. Miarkujučy pa viełaparkoŭkach, rovary — hałoŭny srodak ruchu ŭ Pareččy.z-za ramonta šmatludna, traplaješ u cichaje žyćcio maleńkaha biełaruskaha miastečka, dzie na soncy hrejucca katy, śpiać pad śnieham aharody, a redkija minaki hladziać na nas ździŭlena.
Žyćcio viruje taksama ŭ sanatoryi «Parečča», kudy my zajšli, kab pacikavicca, jak adpačyvajecca pryjezdžym. Adpačyvajecca dobra, miarkujučy pa tym, što infrastruktura ŭnutry sanatoryja raźvita vielmi dobra. Jość tut i hazietny kijosk, i prodaž suvieniraŭ, a ŭ faje razharnuŭsia bujny prodaž biełaruskaha trykataža.
Adpačyvajuć tut u bolšaści rasiejcy. Dla zručnaści kala rehistratara visiać dva hadzińniki, jakija pakazvajuć čas u Minsku i Maskvie.
U Pareččy dziejničajuć carkva i kaścioł. Histaryčna tak skłałasia, što katalikoŭ tut bolšaść. Pravasłaŭnyja źjavilisia, mabyć, kali pačałasia budoŭla čyhunki.
Ajciec Alaksandr, nastajaciel miascovaj carkvy Kazanskaj ikony Maci Božaj, raspaviadaje ab tym, što prychod nievialiki, ale niahledziačy na heta, tut dziejničaje niadzielnaja škoła dla dzietak.
U draŭlanaj carkvie ŭtulna. Na padłozie lažać źviazanyja pałaviki. Chaładno.
Ajciec Alaksandr dadaje, što pravieści haz u histaryčny budynak nie tak lohka. Carkva draŭlanaja, treba šmat uzhadnieńniaŭ, a jašče patrebnyja hrošy. Prychod ža maleńki. Tak i aciaplajecca carkva krychu dziŭnym na vyhlad katłom.
A voś kala kaścioła šmatludna — ludzi iduć ź imšy. Za kaściołam — užo ŭ sasnovym lesie — vialikija i staryja mohiłki.
My viartajemsia da vakzała. Źjazdžać vyrašajem znoŭ ža na maršrutcy. Adnak znajści raskład ruchu nie atrymlivajecca. Miascovyja śmiajucca: «My ŭžo daŭno pierapisali raskład. Tut kožny viedaje, jak jany chodziać».
A što rabić pryjezdžym? Prosta čakać, pamiatajučy pra toje, što kožnyja 40 chvilin tut abaviazkova źjaŭlajecca busik, robić koła pa miastečku i prypyniajecca kala vakzała.
Ci źmienicca niešta ŭ žyćci Parečča sa źjaŭleńniemHaradziency taksama čakajuć źjaŭleńnia takoha muzieja pad adkrytym niebam, bo takich interaktyŭnych zabaŭ akurat nie chapaje ŭ našym horadzie. Čakać zastałosia niadoŭha.retra-ciahnika ? Miascovyja nie viedajuć, ale spadziajucca na źjaŭleńnie novych kaviarniaŭ i kram, raźličanych na turystaŭ. A značyć, źjaviacca i novyja pracoŭnyja miescy.
U kancy, dla našych samych tryvałych čytačoŭ, jakija dajšli da hetaha momantu… KATY! Pušystyja i pryhožyja žychary Parečča, prosta
